تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر فرسودگی والدین در مادران سرپرست خانوار

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت بر فرسودگی والدین در مادران سرپرست خانوار انجام شد. روش این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه کنترل بود. همچنین، جامعه آماری این پژوهش را تمامی مادران سرپرست خانواده تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان خرامه در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱، تشکیل داد. حجم نمونه آماری این پژوهش با توجه به اهداف و با در نظر گرفتن مفروضات سطح اطمینان ۹۵% و مقدار تفاوت قابل قبول ۲۰% و با استفاده از فرمول زیر ۱۷ نفر برای هر گروه برآورد شد که با درنظر گرفتن ریزش احتمالی و کاهش خطای نمونه گیری، در نهایت ۲۰ نفر شرکت کننده برای هر کدام از گروه های آزمایش و کنترل انتخاب شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس ارزیابی فرسودگی والدین (PBA) ؛ رزکام و همکاران (۲۰۱۸) و پروتکل جلسات آموزشی فرزندپروری مثبت حاجی بابایی راوندی و همکاران (۱۴۰۱) تدوین و اجرا گردید. در این پژوهش، تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۰ و با آزمون تحلیل واریانس مختلط دوراهه انجام شد. نتایج نشان داد آموزش فرزندپروری مثبت بر فرسودگی والدین در مادران سرپرست خانوار تاثیر معناداری داشت.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری ، فرسودگی والدین ، مادران سرپرست خانوار