بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و انگیزش تحصیلی با استرس تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بردسیر

هدف از تحقیق پیش رو بررسی رابطه بین یادگیری خودراهبر و انگیزش تحصیلی با استرس تحصیلی دانش آموزان متوسطه اول شهرستان بردسیر بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دختر متوسطه اول شهر بردسیر به تعداد ۷۵۰ نفر می باشند. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد ۲۵۴ نفر انتخاب شدند. در راستای جمع آوری اطلاعات تحقیق از سه پرسشنامه استرس تحصیلی گادزلا (۱۹۹۱)، پرسشنامه انگیزش تحصیلی هارتر (۲۰۰۳) و پرسشنامه یادگیری خود راهبر فیشر و همکاران (۲۰۰۱) استفاده شده که بر اساس آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب دارای میزان پایایی برابر با ۷۹/۰، ۹۳/۰ و ۸۵/۰ می باشند. که حاکی از پایایی مناسب ابزار پژوهش دارد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد. نتایج نشان داد بین یادگیری خودراهبر و انگیزش تحصیلی با استرس تحصیلی در سطح ۹۹ درصد رابطه منفی و معناداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودراهبر ، انگیزش تحصیلی ، اشتیاق تحصیلی.