تاب آوری شهری: ارائه مدلی مفهومی از برنامه ریزی و مدیریت شهری

از آنجا که تاب آوری نزی همچون پایداری مفهومی انتزاعی است، به همین دلیل تعیین روش هایی به منظور برنامه ریزی برای آن ممکن است مشکل باشد. برای مثال ممکن است این سوالات مطرح گردد که: چه دلیلی برای تاب آوری شهرها وجود دارد؟ و یا اینکه شهرها بعنوان سیستم های پیچیده چگونه می توانند بصورت کلی تاب آور باشند؟ بعلاوه، ایجاد ظرفیت با توجه به اجزاء، فرآیندها و تعاملات زیاد صورت گرفته در شهرها و حتی بیرون از مرزهای آن به منظور تاب آوری کار بسیار سخت است. از آنجا که ظهور مفهومی چون «تاب آوری» را میتوان در جهت وصول به اهداف توسعه پایدار دانست، بنابراین باید آن را جزیی از فرآیند برنامه ریزی و طراحی شهری در نظر گرفت. بدین مع ز ت که ی شهر به گونه ای طراحی شود و ساختار و عناصر آن به گونه ای مورد برنامه ریزی قرار گیرند که ویژگهای سیستم تاب آور و مقاوم در آن لحاظ شود. بدین سان که توانایی جامعه باید به گونه ای باشد که نه تنها به بحران ها پاسخ دهد، بلکه در این راه به کارکرد و توانمندی بیش یی ن ز ی دست یابد (سهیلی پور و منتظر الحجه، ۱:۰۱۹۹). بنابراین برای داش زی ی شهر تاب آور نیاز به همکاری تمامی بخش ها و سازمان ها و ح ت ساکن زی شهر است تا شهر بتواند در برابر حوادث پیش آمده در کم یین زمان به یین عکس العمل را نشان دهد. در این تحقیق کیفیت ارتباط بین تاب آوری و مدیریت شهری با ارائه مدلی مفهومی مورد بررسی قرار می گیرد

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، مدیریت شهری ، برنامه ریزی ،