برنامه ریزی و مدیریت شهری برای پایداری اجتماعی: به سوی یک رویکرد عملیاتی انسان محور

در اروپا، نگرانی های فزاینده ای در مورد تبعیض اجتماعی و پایداری اجتماعی، باعث شده تا ارتقاء شهرها به "مکان هایی شامل، ایمن، انعطاف پذیر و پایدار" در دستور کارهای سیاستی قرار گیرد. با این حال، روش رسیدن به این اهداف سیاستی و عملی کردن آنها در رویکردهای برنامه ریزی همچنان به طور گسترده ای نامشخص است. این مقاله به فهم عملی پایداری اجتماعی در رویکردهای برنامه ریزی شهری کمک مفهومی می کند. مقاله مطرح می کند که بین مفهوم نظری و اشکال عملی، می توان از رویکردهای مختلف ارزیابی برای پایداری اجتماعی استفاده کرد. با بررسی سه بعد از اجرایی شدن سیاست ها در هلند، ما ادعا می کنیم که رویکرد توانمندسازی آمارتیا سن یک چارچوب مفهومی قابل اعتماد برای عملی کردن پایداری اجتماعی در شهرهای اروپا و فراتر از آن ارائه می دهد. ما قابلیت ها را با مفهومی مبتنی بر منابع که معمولا برای نشان دادن پایداری اجتماعی استفاده می شود مقایسه می کنیم تا نشان دهیم که اولی دقیق تر و بالقوه موثرتر است، زیرا این انتقال فضای ارزیابی پایداری اجتماعی را از وسایل (یعنی منابع شهری) به اهداف، یعنی رفاه نهایی شهروندان شهری، تغییر می دهد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: پایداری اجتماعی ، عملی سازی ، رویکرد توانمندی ، رویکردهای برنامه ریزی شهری ، کشور ایران.