ارائه ی یک الگوی تجربی حرکت-زمان از رفتار جهت نگاه انسان در تعدادی موقعیت اجتماعی مختلف

ربات های اجتماعی که برای تعامل با انسان ساخته شده اند، نیازمند این هستند که رفتار تعاملی )نظیر جهت نگاه اجتماعی( مشابه انسان داشته باشند. هدف از این پژوهش، ارائه ی یک الگوی تجربی حرکت زمان از جهت نگاه انسان در تعدادی موقعیت اجتماعی مختلف است؛ این موقعیت ها شامل صحنه هایی با حضور ۲ تا ۴ نفر در یک فیلم است که افراد حاضر در صحنه، رفتارهای اجتماعی «صحبت کردن»، «دست تکان دادن»، «اشاره کردن»، «ورود به صحنه» و «خروج از صحنه» را به نحوی سازماندهی شده انجام می دهند. ۱۵ فرد بزرگسال به مشاهده این فیلم پرداخته و موقعیت نگاه آن ها توسط ردیاب چشم ثبت گشته است. در ادامه، با استفاده از الگوریتم ژنتیک، ضریب اهمیت هرکدام از رفتارهای اجتماعی ذکر شده استخراج گردید. نتایج بازسازی نگاه شرکت کنندگان برروی داده های تست، به عملکرد واقعی افراد بسیار شبیه بود. در انتها قابلیت پیاده سازی این الگو، با اجرای آن بر روی ربات نائو با موفقیت مورد آزمایش قرار گرفت و عملکرد مثبت آن با استفاده از تحلیل داده های پرسش نامه ارائه شده به ۱۰ شرکت کننده تایید گردید. در سه مورد از سوالات مطرح شده، تفاوت معنادار آماری الگوها در دو وضعیت مطالعه شده، مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

ربات اجتماعی ، جهت نگاه اجتماعی ، ردیابی چشم ، الگوی تجربی حرکت زمان ، الگوریتم ژنتیک