نقش محوری اقتصاد دانش بنیان در کنترل بیکاری

در یک اقتصاد مبتنی بر دانش، گسترش دانش و مهارت­ها به نوآوری منجر می­شود که این خود سبب افزایش بهره وری، افزایش درآمدها و کاهش بیکاری خواهد شد؛ بنابراین با توجه به اهمیت به کارگیری دانش در بهبود شرایط اقتصادی، مقاله حاضر تلاش کرده است اثر اقتصاد دانش­بنیان بر کنترل بیکاری را در ایران با استفاده از داده های سری زمانی سالانه، طی دوره زمانی -  و با استفاده از مدل خودرگرسیونی با وقفه های گسترده(ARDL)  مورد آزمون و تحلیل قرار دهد. نتایج نشان می­دهد که بین محورهای مختلف اقتصاد دانش­بنیان (رژیم­های اقتصادی و نهادی، زیرساخت­های فناوری اطلاعات و ارتباطات و سیستم ابداعات و نوآوری) و بیکاری رابطه بلندمدت برقرار بوده است. شاخص­های رژیم­های اقتصادی و نهادی و زیرساخت­های فناوری اطلاعات و ارتباطات مطابق انتظار تاثیر منفی و معنی­داری بر بیکاری داشته است. شاخص سیستم ابداعات و نوآوری تاثیر مثبت و معنی­داری بر بیکاری دارد. شاخص آموزش و توسعه منابع انسانی تاثیری بر بیکاری در این دوره مورد مطالعه ندارد. همچنین ضریب ECM منفی و کوچک است و لذا سرعت تعدیل انحراف از کوتاه­مدت به بلندمدت کند است.

کلیدواژه ها:

Knowledge-based economy ، Unemployment and Auto-regressive Distributed Lag (ARDL). ، اقتصاد دانش بنیان ، بیکاری و مدل خودرگرسیونی با وقفه های گسترده (ARDL).