توسعه حرفه ای معلمان با مربیگری آموزشی

یکی از عناصر مهمی که در ارتقای کیفیت توسعه حرفه ای معلمان موثر است، مسئله آموزش و فرایند یادگیری بوده است. مربیگری آموزشی یکی از روش های نوین توسعه حرفه ای است که مانند دیگر روش های آموزشی برای رشد، بالندگی و بهسازی عملکرد معلمان به کار گرفته می شود. مربیگری، پتانسیل بالقوه معلمان را به فعلیت و شکوفایی می رساند. ویژگی منحصربه فرد مربیگری آموزشی آن است که به جای ارائه راه حل و توصیه آموزشی، متناسب با روش و سبک خاص هر معلم، با استفاده از ابزارهای مربیگری، سعی می کند که معلمان را رشد و توسعه دهد و جهت تجدید برنامه های آموزش، یک سیستم پشتیبانی جامع برای معلمان ارائه می دهد و آنها را حمایت می کند. مدل مربیگری آموزشی، یک لایه حمایتی برای برآوردن نیازهای فردی هر معلم و توسعه حرفه ای آن است که حمایت مستمری را از معلمان در حین بهبود عملکرد آموزشی خود و توسعه بیشتر فرهنگ یک جامعه برای یادگیری ارائه می دهد. مدل مربیگری آموزشی، نیازهای هر معلم را تشخیص می دهد. همچنین روحیه همکاری را باهدف نهایی بهبود عملکرد دانش آموز تقویت می کند. مربیگری آموزشی شامل کار یک مربی با معلم دیگر است تا به آنها کمک کند تا گام های کوچک و شخصی سازی شده برای بهبود عملکرد خود بردارند. تاثیر یک مربی باکیفیت را می توان برای سال ها پس از خروج دانش آموز از کلاس درس آن مربی اندازه گیری کرد. ازآنجایی که مربیان چنین نقشی حیاتی در موفقیت یادگیرندگان ایفا می کنند، ضروری است که از معلمان حمایت کنند تا آنها حرفه خود را اصلاح و تکمیل کنند. در واقع مربیگری آموزشی زمانی موثرتر است که در یک جامعه، یادگیری حرفه ای موفق رخ دهد. در قلب جامعه اعتقاد و نیاز به بهبود مستمر وجود دارد، جایی که جستجوی مداوم و جمعی برای بهبود آموزش کلاس درس انجام می شود. این مقاله به معرفی مفهوم مربیگری آموزشی، مهارت های چهارگانه مربیگری آموزشی، مزایا و پیچیدگی های آن برای توسعه حرفه ای معلمان و بهبود شایستگی آن ها پرداخته است.

کلیدواژه ها:

توسعه حرفه ای ، مربیگری ، مربیگری آموزشی