پیش بینی تبعیت از درمان براساس طرحواره های ناسازگار اولیه با نقش تعدیل کننده سطح تحصیلات در افراد مبتلا به اختلال درد مزمن

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی تبعیت از درمان براساس طرحوارههای ناسازگار اولیه با نقش تعدیل کننده سطح تحصیلات در افراد مبتلا به اختلال درد مزمن میباشد. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ روش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش کلیه بیماران مبتلا به اختلال درد مزمن شهر خمینی شهر هستند. با توجه به حجم جامعه گروه نمونه بر اساس جدول مورگان ۲۹۰ نفر در نظر گرفته شد که برای پیشگیری از ریزش گروه به ۳۰۰ نفر ارتقاء داده شد. جهت جمع اوری دادهها از پرسشنامه تبعیت از درمان توسط مدانلو (۱۳۹۲) و پرسش نامه طرح واره یانگ استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، جداول توزیع فراوانی و درصد) و شاخصهای آمار استنباطی (رگرسیون ضریب همبستگی و واریانس) استفاده و تحلیل ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ انجام شده است. با توجه به نتایج رگرسیون گام به گام، طرحواره نقص و شرم (۰/۳۵۹- =Beta)، محرومیت هیجانی (۰/۲۵۶- =Beta)، طرحواره شکست (۰/۲۸۶- =Beta) و بازداری هیجانی (۰/۱۴۶- =Beta) پیش بینی کننده تبعیت از درمان در افراد دارای اختلال دردمزمن هستند.

کلیدواژه ها:

اختلال درد مزمن ، تبعیت از درمان ، طرحواره های ناسازگار اولی ، سطح تحصیلات