تغییرهای بیوشیمیایی در برگ های گل محمدی (Rosa × damascena) در پاسخ به شکل های مختلف سیلیکون در شرایط تنش شوری

ارایه راهکارهای موثر در کنترل تنش شوری در گیاهان زینتی با توجه به افزایش تغییرهای غیر قابل پیش بینی آب و هوا در نقاط مختلف زمین و افزایش شوری خاک ها بسیار مهم می باشد. در همین راستا، در این پژوهش اثر شوری (ترکیب کلرید سدیم و کلرید کلسیم در غلظت های ۱۰۰، ۲۰۰ و ۵۰۰ میلی مولار) به ترتیب ۱/۹، ۲/۱۸ و ۵/۴۵ دسی زیمنس با نسبت یک به یک و سیلیکون (۲۵۰ میلی گرم در لیتر) و نانوسیلیکون (حاوی ۲۵۰ میلی گرم در لیتر سیلیکات پتاسیم) با اندازه متوسط ذره های اولیه ۱۲ نانومتر و مساحت سطح متناظر ۲۰۰ متر مربع بر گرم و برهمکنش آن ها بر گل محمدی (Rosa × damascena) در شرایط کنترل شده گلخانه شیشه ای در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. برخی از پاسخ های فیزیولوژیک برگ مانند میزان نشت یونی، محتوای نسبی آب برگ، میزان پرولین و فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی مانند کاتالاز (CAT)، پراکسیداز (POX) و آسکوربات پراکسیداز (APX) پس از کاربرد تنش مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بررسی های انجام شده نشان داد که نانوسیلیکون و سیلیکات پتاسیم از نشت یونی ایجاد شده توسط شوری در مقایسه با شاهد پیش گیری کردند. از سویی، محتوای نسبی آب برگ در پاسخ به سیلیکون و نانوسیلیکون تا حد زیادی حفظ شد و در تنش شوری ۱۰۰ میلی مولار محلول پاشی با سیلیکون ۴۳% و نانو سیلیکون منجر به افزایش پرولین در برگ گردید ولی این اثر افزایشی در شرایط تنش شوری ۵۰۰ میلی مولار بسیار ملموس تر بود و نسبت به شاهد ۳ برابر افزایش یافت که خود بیانگر ارتباط نزدیک میان تنش شوری و سیلیکون است. در مجموع به نظر می رسد که در گل محمدی مقاومت به تنش شوری توسط سازوکارهای غیر آنزیمی کنترل می شود. زیرا کاربرد سیلیکون و نانوسیلیکون تحت شرایط شوری، اثر هم افزایی در بالا بردن میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی کاتالاز، پراکسیداز و آسکوربات پراکسیداز داشت.

کلیدواژه ها:

Antioxidant enzymes ، salt ، silicon ، nano silicon ، آنزیم های آنتی اکسیدانی ، سیلیکون ، شوری ، نانو سیلیکون