مدیریت بحران در بافت فرسوده شهری و لزوم ساماندهی مشارکتی آن

جاذبه های شهرها با افزایش جمعیت آنها گسترش یافته و مردم را از اقصی نقاط به سوی شهر جذب می کند، البته در کلان شهرها به سبب توزیع نامتعادل امکانات، ثروت، قدرت و... توان جذب افزایش یافته است. و مهاجران با توانایی مالی ضعیف در محلات پایین سکونت می کنند. بافت های فرسوده شهری بخش جدایی ناپذیر شهرهای امروزی هستند که با مسائل بسیار زیادی مواجه می باشند و این مسائل دستیابی به توسعه پایدار شهری را با چالشی اساسی مواجه کرده است. بافت های فرسوده شهری تصوری از بافت قدیمی شهر که به دلایلی احیا و باز زنده سازی نشده را در ذهن ایجاد می کند و این ذهنیت از بافت های فرسوده که بیشتر کهنگی بافت را نمایان می کند، مانعی برای تعریف جامعی از بافت های شهری مشکل دار که نوسازی در آنها کاسته شده و در نهایت رو به فرسودگی نهاده اند می شود. هدف این پژوهش مدیریت بحران در بافت فرسوده شهری و لزوم ساماندهی مشارکتی آن در مناطق بافت فرسوده شهری می باشد. نتایج این پژوهش نشان می دهد که در وضع موجود این محدوده ها با مشکلات بسیار زیادی در زمینه تحقق توسعه پایدار مواجه می باشد که جهت ساماندهی آن استفاده از راهکارهای مشارکتی ساکنین همان محل در اولویت قرار دارد. به کار گیری فن آوری و روش های نوین سیمای بصری و پیاده راه ها و برنامه های کنترلی کاهش آسیب های اجتماعی حاصل از فرآیند برنامه ریزی راهبردی به عنوان اولویت دارترین راهبردها جهت ساماندهی بافت فرسوده در این محلات مشخص شدند.

کلیدواژه ها:

مدیریت ساماندهی ، بافت فرسوده ، مشارکتی در آن