تحولات حقوقی تراریخته ها در نظام حقوقی ایران (مطالعه تطبیقی در حقوق ایران، اتحادیه اروپا و آمریکا)

درهم ریختگی و تعارض قوانین ، متضمن حکم جواز تا ممنوعیت ظاهری ، در حوزه تراریخته ها، انعکاس جریانهای فکری متفاوت در سیستم تقنینی کشور است . در سطح کلان، عدم وجود یک سیاست و راهبرد مشخص ، لازمالاجرا و دارای ضمانت اجرا در این حوزه، به نفوذ جریانهای فکری متفاوت در قانونگذاری دامن زده است . مقاله تلاش می نماید با تحلیل و استدلالهای حقوقی از ممنوعیت ظاهری قانون سال ۹۵ عبور کند و ممنوعیت مندرج در قوانین را صرفا در چارچوب قانون ایمنی زیستی و معاهدات بین المللی که ایران به آنها ملحق شده، تحلیل نماید و همچنان حکم جواز سال ۸۸ را زنده نگه دارد. نوشتار اصل جواز را در تراریخت تقویت کرده است . زیرا در قانون ایمنی زیستی یا معاهدات بین المللی اصل بر ممنوعیت نیست . در حقوق بیگانه بزرگترین تولید کننده تراریخته در دنیا (آمریکا)، بر این باور است تفاوتی در صدور تاییدیه برای یک محصول تراریخت و غیرتراریخت وجود ندارد. آنچه در تراریخت ، اهمیت دارد، فرآیند تولید نیست ، بلکه ماهیت محصولات تولیدی واجد اهمیت است ، قوانین جدیدی تصویب نکرده و از همان قوانین قبلی خود سود می برد. در اتحادیه اروپا و ایران، برای صدور مجوز تولید، فرآیند تولید و محصول نهایی حایز اهمیت است . مقاله از روش توصیفی ، تحلیلی -مقایسه ای سود می برد.

کلیدواژه ها:

موجودات زنده تغییرشکل یافته ژنتیکی ، مهندسی ژنتیک ، محصول تراریخته ، حقوق اتحادیه اروپا