تاثیر تنش خشکی بر برخی ویژگی های رشدی دو ژنوتیپ منتخب نخود (Cicer arietinum L.) در مرحله گیاهچه ای به صورت هیدروپونیک

عملکرد کیفی و کمی اکثر بقولات از جمله نخود وابسته به تامین آب مورد نیاز آنهاست بنابراین نیاز است میزان مقاومت به خشکی ارقام مختلف این گیاه استراتژیک بررسی شود. این پژوهش به منظور بررسی تاثیر سطوح تنش خشکی بر عملکرد مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی دو ژنوتیپ منتخب نخود (Cicer arietinum) با قابلیت استفاده به عنوان گیاه زراعی انجام پذیرفت . آزمایش به صورت فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، در سال ۱۴۰۱ در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. عامل اول، سطوح مختلف تنش خشکی (۱۰۰،۷۰ و ۳۰% (water holding capacity)WHC )، و عامل دوم نوع ژنوتیپ ( ثمین و ۵۵۲(MCC بود که به صورت هیدروپونیک در گلدان کشت شدند و تغذیه با محلول هوگلند صورت گرفت . نتایج نشان داد تنش ۷۰WHC% نسبت به تیمار شاهد (۱۰۰( WHC% در اکثر صفات از نظر آماری تفاوت معنی -داری نداشتند. اما با اعمال سطح تنش شدید (۳۰(WHC% عملکرد تمامی صفات مورفولوژیک و فیزیولوژیک به طور نامطلوبی تغییر کرد. همچنین در بین دو ژنوتیپ ، ژنوتیپ ثمین مقاومت به خشکی بیشتری داشت . بر اساس نتایج این آزمایش ، کاشت ژنوتیپ ثمین نخود در شرایط کم آبی توصیه می شود. همچنین در صورتی که میزان آب کافی جهت آبیاری موجود نباشد می توان تا ۷۰% ظرفیت نگهداری آب بستر گیاه را آبیاری کرد بدون اینکه کاهش چندانی در عملکرد گیاه بوجود آید.

کلیدواژه ها:

هیدروپونیک ، خشکی ، مقاومت ، عملکر