بررسی علل پدیده ی کار کودکان خیابانی و مقارنه آن با قوانین جزایی

زمان آغاز کودکان به کار مشخص نبوده لیکن ، از دیرباز، اطفال و نوجوانان مورد بهرهکشی قرار گرفته اند. افراد بزرگسال اعم ازاعضای خانواده و اشخاص سودجو نیز به اشکال و انحاء مختلف کودکان را مورد استثمار قرار داده و در عصر کنونی نیز نحوهی بکارگیری کودکان در امور مختلف ، استثمار نوینی در بهرهکشی از این قشر آسیب پذیر ایجاد نموده است . علل عدیدهای موجب جذب کودکان به کار می شود که فقدان سرپرست ، اجبار اجتماعی ، اعتیاد والدین ، محبوس بودن والدین ، فرار از خانه از مهم ترین دلایل محسوب شده و به نوبه خود کودکان را مجبور به کار در اجتماع می نماید. کودکان پس از فرار از خانه و یا از دست دادنسرپرست و نداشتن محلی برای اقامت و سکنی ، بی سرپناه شده و به کودک خیابانی تبدیل و برای به دست آوردن سرپناه، به هرکاری تن در می دهند. جذب و فعالیت در باندهای مجرمانه تکدی گری ، حمل و توزیع مشروبات الکلی ، مواد مخدر و روانگردان،دستفروشی ، سرقت و حتی باندهای فساد و فحشاء، کارهایی است که کودکان خیابانی را به کودکان کار خیابانی بدل می سازد.خطرات فراوانی این قشر آسیب پذیر را تهدید می کند که بیماری های جسمی و روحی ، اعتیاد به مواد مخدر و روانگردان، ایجادروحیه خشونت و آموختن شیوههای ارتکاب جرایم رایج از جمله آنها می باشد. قوانین موضوعه کشورمان، سعی در حمایت ازکودکان و نوجوانان داشته و حتی در قانون کار، وضعیت کار این قشر، مشخص و قانونگذاری شده و قوانین جزایی نیز مجرمان این رده سنی را شناسایی کرده است . قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب سال ۱۳۹۹ نیز از جمله قوانین حمایتی برای این گروهاجتماعی بوده که تا مرحله ی کامل اجرا، سالها فاصله دارد. جلوگیری از پدیدهی بهرهکشی از کودکان کار، تنها با ورود دولت وسازمانهای ذیربط قابل کنترل بوده و در صورت انجام وظایف محوله نهادهای ذیربط ، قوه قضاییه نیز می تواند با قدرت تمام ورودنموده و مرتکبین جرایم مربوطه را به مجازات برساند. این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی ضمن بیان تعاریف با رویکرد آسیب -شناسی کار کودکان در خیابانها، به صورت تحلیلی به خطرات و تهدیدات کارکردن اطفال پرداخته و در پایان راهکارهایی ارائه شده است .

کلیدواژه ها:

کودکان کار ، کودکان خیابانی ، اورژانس اجتماعی ، تکدی ، باندهای مجرمانه .