مطالعه کیفی الگوهای والدینی بر اساس شجره نگار در زنان متاهل با حس خوشبختی در شهر اصفهان

تجربه خوشبختی در ازدواج منجر به رضایتمندی درونی زوجین می شود و محیط مساعدی برای رشد و سلامت فرزندان فراهم می کند. بر این اساس هدف پژوهش حاضر مطالعه کیفی ویژگی های الگوهای والدینی زنان متاهل بااحساس خوشبختی است. پژوهش حاضر کیفی بوده و از روش تحلیل محتوا استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش زنان متاهل دارای احساس خوشبختی هستند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده اند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه احساس خوشبختی بانوان ( تقی زاده و شادمهری، ۱۳۹۵) و همچنین مصاحبه صورت گرفته است . داده های موجود در ۹ مصاحبه ، تمامی ۴۰۵ دقیقه مصاحبه را در مدت زمان ۲۰ ساعت و جمعا ۱۰۰ برگه استاندارد A۴ و به صورت دستی به رشته تحریر درآمده است که مفهوم بندی و سپس زیر مفهوم سازی شد. برای پایایی و روایی پژوهش از سه سوسازی پژوهشگر، استاد راهنما و محققان دیگر استفاده شد. نتایج تحلیل داده ها شامل ۱۹ مقوله اصلی است که این مقوله ها عبارتند از: عشق، سازگاری، احترام، گذشت، همکاری، خودسازی، مدیریت، قناعت، کنترل هیجانات و احساسات، سکوت، تحصیلات، رازداری، صبر، واقع بینی، حل مسئله، انعطاف پذیری، حمایت اجتماعی، نگرش مثبت و ریسک پذیری که مهم ترین آن ها عشق، سازگاری و احترام است و در تمایزیافتگی زنان دارای احساس خوشبختی بسیار موثر بوده است. یافته ها نشان داد که خوشبختی در ازدواج داشتن معنایی ازاحساس عشق، سازگاری و احترام است که زوجین با دیدگاه معنوی و اخلاقی و با انجام رفتارهای مولد خوشبختی در حضور دیگران با ازدواج سازنده خود،آن را تشکیل می دهند . این مطالعه مضامین مهمی برای روانشناسان و مشاوران خانواده دارد و همچنین الهام بخش زنانی است که خواهان ارتقا روابط زوجی و خوشبختی خود هستند و در تعیین ویژگی های الگوهای والدینی زنان متاهل بااحساس خوشبختی نقش بسزایی دارد.

کلیدواژه ها:

تمایزیافتگی ، شجره نگار ، الگوهای والدینی ، احساس خوشبختی.