جایگاه معشوق و عاشق در دوبیتی های عامیانه باباطاهر همدانی

عشق و حالات ظاهری و رفتاری عاشق و معشوق از موضوعاتی همگانی است که در میان تمام جوامع به گونهای متفاوترخ می نماید. تمامی اقوام از روزگاران کهن خواه به نظم و خواه به نثر از عشق سخنها گفته اند به طوری که اشعار شاعرانزیادی با عاشقانه سرایی و توصیف معشوق و عاشق پیوند خورده است. باباطاهر همدانی از جمله شاعران دوبیتی سرا استکه به دلیل اشعار عاشقانه در دوبیتی های عامیانه خود شهرت بسیاری دارد. بدنه اصلی این پژوهش را جایگاه معشوق وعاشق در دوبیتی های عامیانه باباطاهر همدانی تشکیل می دهد و به روش کتابخانه ای و مطالعه موردی انجام شده و در پایاناین نتیجه حاصل شده است که باباطاهر همدانی شاعر عشق است و معشوق محور اصلی دوبیتی های عامیانه اوست. شعرباباطاهر سراسر عشق است و در جایجای اشعارش به توصیف ویژگی های ظاهری معشوق از جمله وصف خال، گیسو،صورت، ابرو، چشم و قامت و توصیف ویژگی های رفتاری از جمله وصف بی اعتنایی، بیوفایی و ناز معشوق پرداخته ومعشوق خود را با وجود ویژگی های رفتاری منفی زیباترین و در عین حال بهترین می داند. در این بین در اشعار این شاعر بهوصف برخی از ویژگی های رفتاری عاشق از جمله دلتنگی، پایداری و غیرتورزی عاشق نیز اشاره شده است. در پایاناینکه عشق و معشوق در شعر باباطاهر همدانی به دو صورت عاشقانه و عارفانه جلوه گر شده است

کلیدواژه ها:

باباطاهر همدانی ، عشق ، عاشق ، معشوق ، دوبیتی عامیانه