بررسی تاثیر شیوه های نوین تدریس بر کودکان ابتدایی

تدریس به عنوان یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار در فرآیند یادگیری و توسعه دانش و مهارت کودکان ابتدایی مورد توجه بسیاری از پژوهشگران و متخصصان آموزش و پرورش قرار گرفته است . شیوه های نوین تدریس از جمله روش های فعال و متمرکز بر دانش آموز که به منظور افزایش تعامل و فعالیت های گروهی در کلاس های درسی ارائه می شود، به منظور بهبود فرآیند یادگیری وتوسعه مهارت های تفکری و عملی کودکان مورد استفاده قرار می گیرد. این مقاله به بررسی تاثیر شیوه های نوین تدریس بر کودکان ابتدایی می پردازد. ابتدا به شرح شیوه های نوین تدریس و ویژگی های آنها پرداخته می شود. سپس اثرات مثبت و منفی این شیوه ها بر یادگیری و توسعه کودکان ابتدایی مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت ، راهکار ها و توصیه هایی برای بهبود اثربخشی استفاده از شیوه های نوین تدریس در محیط های آموزشی کودکان ابتدایی ارائه می شود. این مقاله می تواند به سازمانها و مدیران آموزشی کمک کند تا با استفاده از شیوه های نوین تدریس ، قدرت تفکر و خلاقیت کودکان را تقویت کردهوبهبود عملکرد و دانش آنان را افزایش دهند. از آنجا که کودکان ابتدایی فاز حساسی از زندگی شان را تجربه می کنند، اهمیت این موضوع بیشتر می شود و نیاز به توجه به شیوه های نوین تدریس برای ایجاد تغییرات سازنده و مثبت در سطح آموزشی و پرورشی اهمیت بیشتری پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، تدریس ، تدریس نوین ، مقطع ابتدایی