مروری بر الگوها و شیوه های مداخلاتی در بهبود وضعیت دانش آموزان دارای اختلال بیش فعالی و نقص توجه

اختلال بیش فعالی و نقص توجه یکی از اختلال های عصب شناختی با شروع در سن کودکی می باشد که می تواند منجر به مشکلات تحصیلی و مشکلات زندگی در افراد و خانواده ی آنان شود. به دلیل تنوع شیوه های درمانی و اثر پذیری کودکان طیف اختلال بیش فعالی و نقص توجه ، این پژوهش با هدف جمع بندی و تحلیل مسیر های درمانی و مداخلاتی این کودکان انجام گرفت . جامعه ی آماری این پژوهش شامل پژوهش های فارسی زبان خروجی گرفته شده از موتور های جست و جوی فارسی با محدود سازی کلید واژه های "بیش فعالی " ، "نقص توجه " ، "بیش فعالی / نقص توجه " ، "ADHD" ، "دانش آموزان" ، "کودکان" ، "دوره ابتدایی " می باشد. معیار های ورود به پژوهش شامل ۱- ارتباط با دوره ابتدایی ۲- ارتباط با دوره ی کودکی ۳- مرتبط با زمینه اختلال بیش فعالی و نقص توجه می باشد. مدیریت مراجع در پژوهش حاضر توسط نرم افزار ENDNOTE و ترسیم مدل یافته ها توسط نرم افزار EDRAWMAX انجام گرفت . یافته های پژوهش نشان می دهد استفاده از جذاب سازی و چند حسی ساختن فعالیت های مبتنی بر دقت و توجه ، حافظه فعال و تمرینات سازماندهی ذهنی برای این کودکان در شکل های موسیقی درمانی ، بازی های دیجیتال ، بازی های حرکتی ، نمایش درمانی در کنار مدیریت صحیح خانواده ها و ارتباط مناسب با کودک ، تاثیر بسیار مناسبی را می تواند بر تقویت آستانه توجه و حافظه فعال کودک داشته باشد.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، بیش فعالی ، نقص توجه ، مداخلات درمانی ، روش ها