بررسی رویکردهای کیفیت بخش آموزش و پرورش و ارائه راهکارهای ارتقای آن

مفهوم کیفیت در آموزش و پرورش مفهومی چند پهلو و مبهمی است . به همین دلیل معیارهای متفاوتی برای قضاوت درباره کیفیت مدارس و آموزش و پرورش معرفی شده است . کیفیت آموزشی انجام تغییرات مورد نظر در دانش آموزان به صورت مطلوب و موفقیت آمیز است . و یک مفهوم چند بعدی است که شامل ابعاد کارکردها و فعالیتهای مدرسه ، معلمان و دست اندرکاران آموزشی ، دانش آموزانومخاطبین و امکانات و تجهیزات آموزشی است . در حال حاضر مشکلات اساسی آموزش و پرورش را می توان در دو گروه بیرونی و درونی طبقه بندی کرد که مانع ارتقای کیفیت خدمات آموزشی می شوند. مسائلی مانند توسعه نیافتگی کشورهای جهان سوم و تحولات روزافزون علوم و فناوری جوامع پیشرفته و در حال توسعه ، متکی بودن هزینه های تعلیم و تربیت به دولت و افزایش سطح توقعات مردم برای مطالبه آن، کمبود منابع مالی برای ساخت ، تجهیز و اداره مدارس و پیچیدگی روشهای جلب مشارکت مردم در امور تعلیم و تربیت را می توان جزو مشکلات بیرونی بر شمرد و مسائلی از جمله روشهای فعلی گزینش ، جذب، تربیت و نگهداشتن نیروی انسانی شاغل در آموزش و پرورش، ناکارآمدی نظام انتخاب مدیران، عدم پویایی در مدیریت آموزشگاه ها ، ناکارآمدی نظام کنترل، نظارت و ارزشیابی علمی از برنامه ها، طرحها، روشها و عملکردها کم اثربخش بودن برنامه های درسی موجود، به علت مبتنی نبودن بر نتایج تحقیقات علمی وعدم انطباق با دانش و فناوری روز. پایین بودن سواد علمی معلمان و عدم انگیزه و علاقه آنها برای تدریس فعال در کلاسهای درس، نبودن عشق به آموختن ، محبت و روابط انسانی و صمیمی بین کادر مدیریت مدارس، معلمان و دانش آموزان نیز از مهمترین مشکلات درونی آموزش و پروش است .

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، کیفیت بخش ، مدرسه ، ارتقاء