اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و اختلال سلوک و خود باوری در نوجوانان دختر شهرستان نطنز

زمینه و هدف: هوش هیجان ی مجموعه ای از قابلیت های غیرشناختی است که توانایی فرد را در سازگاری با مقتضیات محیطی و فشارهای حاصله افزایش می دهد ، لذا هدف اصلی پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری و اختلال سلوک و خود باوری در نوجوانان دختر شهرستان نطنز بود.مواد و روشها: جامعه آماری این پژوهش دختران نوجوان ۱۵ تا ۱۸ ساله شهرستان نطنز بود که از بین ۳۰ نفر از آنها ۱۵ نفر (گروه آزمایش )، ۱۵ نفر (گروه گواه)، از طریق روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت جمع آوری دادهها، از پرسش نامه های پرخاشگری باس و پری (۱۹۹۲)، خودباوری اسمیت (۱۹۷۶)، اختلال سلوک اسپیرافکین و گادو (۱۹۸۴) استفاده گردید. فرضیه پژوهش از طریق آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد آزمون قرار گرفت .یافته ها : آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری (۰۱/۰ (=P< ۷۱/۳۲F و اختلال سلوک از نظر والد ین (۰۱/۰(=P< ۱۳/۱۶F، اختلال سلوک از نظر معلمین (۰۱/۰ (=P< ۵۳/۳۰F، و خود باوری (۰۱/۰ (=P< ۸۴/۹۲F در نوجوانان دختر تاثیر دارد. همچنین آموزش هوش هیجانی بر پرخاشگری بدنی ، پرخاشگری کلامی ، خشم ، خصومت ، خود باوری ، عزت نفس و کارآمدی شخصی تاثیر دارد. (۰۱/۰.(>Pنتیجه گیری : نتایج حاکی از آن است که متغیرهای پژوهش توانسته اند هوش هیجان ی را تبیین کنند. با استفاده از آموزش هوش هیجانی به دانش آموزانی که دارای اختلال هیجان ی ، رفتاری هستند می توان پرخاشگری و اختلال سلوک آنها را کاهش ، خودباوری آنها را افزایش داد و در نها یت موجب افزایش کیفیت زندگ ی آنها در تعامل با خانواده و اجتماع شد. در واقع این پژوهش هماهنگ با پژوهش هایی است که نشان می دهد، هوش هیجان ی عامل ی تاثیر گذار و تعیین کننده در موقعیت های زندگی واقعی مانند موفقیت در مدرسه و تحصیل ، موفقیت در شغل و روابط بین شخصی است .