بررسی شیوه تعامل معلم و دانش آموز در روش تدریس کاوشگری

هدف از این پژوهش بررسی شیوه تعامل معلم و دانش آموز در روش تدریس کاوشگری می باشد. این تحقیق با روش تحلیل محتوا و با رویکرد کیفی و به صورت علمی مروری انجام گرفته است و از طریق مطالعه کتابخانه ای - اسنادی بوده است . کاوشگری به عنوان فرایند یاددهی - یادگیری فرایندی پیچیده و چند جانبه است و گاه طیف وسیعی از فعالیت ها را در بر می گیرد. یادگیری به شیوه کاوشگری یک نوع یادگیری است که از طریق حل مسئله با نظارت معلم تحقق می یابد و در این روش معلم مواد را آماده می سازد تا دانش آموزان، خود به مطالعه و شکل گیری یادگیری شان بپردازند. بیشترین تعامل معلم و دانش آموز در کاوشگری در مراحل گردآوری اطلاعات متناسب و سازماندهی اطلاعات است . معلم باید تلاش کند دانش آموزان را به کاوش وادارد.اصلی ترین نتیجه آموزش کاوشگری ، پرورش و تقویت فرایندی است که مشاهده، جمع آوری و سازماندهی داده ها، تعیین و کنترل متغیر ها، ساختن فرضیه ، آزمایش فرضیه ها، تنظیم توضیحات، و قضاوت مستند و مستدل درباره نتایج از عناصر و عوامل مهم آن هستند. از مهم ترین کارکرد های این روش می توان افزایش درک علمی ، تفکر خلاق و مهارت های تجزیه و تحلیل را نام برد.

کلیدواژه ها:

روش تدریس ، کاوشگری ، الگوی تدریس ، کاوش ، معلم