بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی -رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی مادران دارای کودک طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی گروه درمانی شناختی رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی مادران دارای کودک طیف اوتیسم انجام شد. در پژوهش حاضر که بر اساس طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود، جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی مادران دارای فرزند طیف اتیسم مراجعه کننده به کلینیک ارمغان نور شهر ستان مشهد در سال ۱۴۰۲بودند که از بین آنها تعداد ۴۰ نفر با توجه به معیارهای ورود به پژوهش انتخاب شدند و بر اساس روش نمونه گیری تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت گروه درمانی شناختی -رفتاری به مدت ۱۲ جلسه ۱۲۰دقیقه ای در مرکز ارمغان نور قرار گرفتند اما گروه کنترل تحت هیچ آموزشی قرار نگرفتند. هر دو گروه، در دو مرحله ی پیش آزمون و پس آزمون از طریق پرسشنامه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پر س شنامه تعار ضات زنا شویی mcq ا ستفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و تحلیل کوواریانس استفاده شد . نتایج حاکی از عدم اثربخشی گروه درمان شناختی -رفتاری بر کاهش تعارضات زناشویی مادران دارای فرزند طیف اتیسم بود

کلیدواژه ها:

گروه درمانی شناختی رفتاری ، تعارضات زناشویی ، طیف اوتیسم