واکاوی اختلالات ارتباطی و روشهای راهیابی به حل این مشکل

اختلالات ارتباطی شامل اختلال در درک زبان، گفتار، نشانه های اجتماعی ، حالات چهره، اشارات یا ادراک عاطفی است . علاوه بر این ، نشانه های کلامی و غیرکلامی ، آنگونه که تصور می شود، در دوران کودکی ایجاد نشده است . شدت علائم اختلالات ارتباطی معمولا می تواند در طیفی از اختلالات خفیف تا عمیق تر باشد. اختلالات ارتباطی در کودکان شایع است . بر اساس موسسه ملی ناشنوایی و سایر بیماری های ارتباطی (NIDCD) ، ۸ تا ۹ درصد کودکان خردسال دارای اختلال صدای گفتار هستند. این میزان برای کودکان کلاس اول به ۵ درصد کاهش می یابد. اختلالات ارتباطی در بزرگسالان نیز شایع است . در ایالات متحده، حدود ۵,۷ میلیون نفر در استفاده از صدای خود مشکل دارند. علاوه بر این ، بین ۶ تا ۸ میلیون نفر از نوعی بیماری زبانی رنج می برند. بیماران مبتلا به آسیب های مغزی بیشتر در معرض ابتلا به این اختلالات هستند. با این حال، بسیاری از مشکلات خود به خود رخ می دهند. این می تواند شامل شروع آفازی باشد که همان عدم توانایی استفاده یا درک زبان است . نزدیک به یک میلیون نفر در ایالات متحده این بیماری را دارند. بیشتر افراد مبتلا به اختلالات ارتباطی از گفتار درمانی بهره مند می شوند. درمان به نوع و شدت اختلال بستگی دارد. در ابتدا می توان علل اساسی مانند عفونت ها را درمان کرد. هیچ روش خاصی برای جلوگیری از اختلالات ارتباطی وجود ندارد. اجتناب از عوامل خطر شناخته شده، مانند هر چیزی که ممکن است باعث آسیب به مغز شود، می تواند کمک کند، همچنین می توان خطر سکته مغزی را با داشتن سبک زندگی سالم کاهش داد .بسیاری از اختلالات ارتباطی بدون دلایل مشخص شناخته می شوند. وقتی مشکلات ارتباطی در کودکان مشکوک است ، باید در اسرع وقت شناسایی شوند.

کلیدواژه ها:

ارتباط ، اختلال ، گفتار ، زبان ، بیماری ، درمان ، ناتوانی