الگوی ساختاری دیدگاه گیری اجتماعی، همدلی و احساس تنهایی در نوجوانان

دیدگاه گیری اجتماعی یکی از مهارت های ضروری برای برقراری روابط اجتماعی است که ریشه در توانایی های شناختی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارائه الگوی ساختاری دیدگاه گیری اجتماعی بر اساس همدلی با نقش میانجی احساس تنهایی در نوجوانان بود. مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل نوجوانان شهر چالوس در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل کلاین (۲۰۲۳) و با روش نمونهگیری در دسترس (شیوه آنلاین) ۳۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری دادههای پژوهش شامل پرسشنامه دیدگاه گیری اجتماعی (SPS) محققی و همکاران (۱۳۹۵)، مقیاس همدلی اساسی (BES) جولیف و فارینگتون (۲۰۰۶) و مقیاس احساس تنهایی-نسخه سوم (UCLALS۳) راسل (۱۹۹۶) بود. تحلیل آماری دادهها با استفاده از نرم افزار AMOS انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم همدلی و احساس تنهایی بر دیدگاهگیری اجتماعی معنادار بود. همچنین نتایج نشان داد که احساس تنهایی در رابطه بین همدلی با دیدگاهگیری اجتماعی نقش میانجی و معنادار دارد. همچنین مدل نهایی پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار بود (۰/۰۷۱=RMSEA و ۰/۰۵>P-value) و ۹۹ درصد دیدگاه-گیری اجتماعی به وسیله همدلی با نقش میانجی احساس تنهایی تبیین میشود. بنابراین دیدگاه گیری اجتماعی نوجوانان می تواند متاثر از هوش همدلی و احساس تنهایی آنان باشد.

کلیدواژه ها:

دیدگاه گیری اجتماعی همدلی ، احساس تنهایی