بررسی جامعه شنا سی در هنر طراحی لباس اسلامی

هنر اسلامی، تبلور روح ایمان توحیدی مسلمانان در قالبی انتزاعی است. سنت های هنری اسلام با آنکه همگن و یکپارچه هستند،اما هر یک تفاوت هایی منطقه ای نیز دارند. در طول زمان، پارچه تنها برای محافظت از بدن بکار نرفته، بلکه با ذوق و تنوع طلبیانسان همراه شده و مفهوم جدیدی یافته است. از جالب ترین گونه های هنر-صنعت نساجی، پارچه طراز است. در مطالعه اولیهپارچه های تمدن اسلامی، طرازها به عنوان شاخص ترین نمونه ها به شمار می آیند، زیرا هم عروس هنرهای اسلامی یعنی خط وخوشنویسی جزء جداناشدنی آن است و هم به دلیل دارا بودن خط و خوشنویسی، که از قرآن نشات گرفته، هنری قرآنی محسوبمیگردد. پژوهش حاضر به روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد تطبیقی و مقایسه ساختارشناسانه طرازها انجام گرفته و به بررسینقوش و خط نوشته های طرازها پرداخته است. شیوه جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و روش تجزیه و تحلیل اطلاعات کیفی است.این مقاله بر این است تا علاوه بر بررسی پارچه های طراز، مضامین و کارکردهای آن، جایگاه و اهمیت خط نوشته را به عنوانهنری قرآنی، که تولد آن با نزول قرآن همراه بوده، بر روی منسوجات دوران اسلامی مورد بررسی قرار دهد. بدین منظور بابررسی های تاریخی، اجتماعی، فرهنگی و هنری ادوار موردنظر و نیز با توجه به پژوهش های انجام شده درباره خط و نوشتار درپارچه ها در ایران اسلامی و تحلیل تصاویر پارچه های طراز بدست آمده از این ادوار این نتایج حاصل گشت، که استفاده از خط ونوشتار در پارچه ها و لباس های اسلامی با نزول قرآن و در دوران اسلامی تولد جدیدی داشته و علاوه بر کاربرد مفهومی وزیبایی شناسانه در ترکیب بندی پارچه ها نیز از جایگاه مهمی در کنار سایر نقوش برخوردار بوده است. این پژوهش از نوع توصیفیبوده و با رویکرد بررسی عناصر طراحی و خط نوشته های پارچه های طرازها به انجام رسیده است.

کلیدواژه ها:

خط نوشته ، قرآن ، پارچه طراز ، منسوجات ، دوران اسلامی