نگاهی بر هنر سوزن دوزی دوره های صفویه و قاجاریه

نساجی سنتی (دستبافی) از جمله صنایعی است که در ایران از پیشین های کهن برخوردار است و از دوره تاریخمدون ایران و حتی قبل از آن می توان به سوابقی از آن دست یافت. روند شکل گیری و چگونگی تداوم این هنر صنعت، متاثر از وقایع تاریخی بوده است. در بررسی تاریخ ایران دوران اسلامی، عصر صفوی به عنوان دوره طلاییهنر- صنعت پارچه بافی ایران نام گرفته است. در این دوره تولید پارچه و پوشاک فاخر، از رشد و رونق زیادیبرخوردار شد. از جمله دلایل این رونق می توان به ثبات سیاسی و امنیت داخلی، تحولات اجتماعی، افزایش رفاهاقتصادی مردم و توجه شاهان صفوی به این هنر- صنعت به عنوان عاملی موثر در توسعه تجارت داخلی و خارجیاشاره نمود. نساجی در دوره صفوی، از چنان قوتی برخوردار بود که بعد از سقوط این سلسله به ویژه در اوایل دورهقاجار، در زمان حکومت آغا محمدخان و فتحعلی شاه قاجار، شاهد تداوم تولید منسوجات به سبک دوره صفویهستیم. اما پس از آن به دلیل توسعه روابط با دولت های اروپایی، رفت و آمد تجار و سیاحان به ایران و همچنینمسافرت های ناصرالدین شاه به اروپا و در نتیجه گرایش به لباس های سبک اروپایی، تحولات زیادی در زمینه اینهنر- صنعت رخ داد. هدف این پژوهش مطاله و بررسی نقش سوزن دوزی در دوره صفوی و قاجار است. از اینرو این پژوهش بر اساس هدف از نوع تحق یقات بنیا د ی و بر اساس ماهیت و روش از نوع تحقیقات توصیفی -تاریخی است. چگونگی گردآوری اطلاعات در این پژوهش ب هروش اسنادی (کتابخانه ای) است که براساس آن کلیهمنابع و شواهد مورد مطالعه و فیشبرداری قرار خواهند گرفت.

کلیدواژه ها:

پوشاک ، سوزن دوزی ، صفوی ، قاجار