تبیین مولفه های تاثیرگذار حکمروایی شهری بر ارتقا توسعه تاب آوری شهری در مقابلحوادث غیر مترقبه

تحقیق حاضر به بررسی دقیق موضوع تاب آوری شهری می پردازد و در این راستا، ضرورت توجه به مولفه های حکمروایی شهری را بهعنوان یک عامل کلیدی در تقویت استحکام شهرها در مواجه با بلایا و حوادث غیرمترقبه مورد تاکید قرار می دهد. هدف این مقالهتبیین تاثیر مولفه های حکمروایی شهری در توسعه تاب آوری در برابر حوادث غیر مترقبه است و تحقیق از لحاظ هدف ،کاربردیاست و از لحاظ ماهیت توصیفی،پیمایشی می باشد.در تحقیق حاضر، مولفه های حکمروایی شهری و تاثیر آنها بر توسعه تاب آوریشهری در مقابله با حوادث غیرمترقبه بر اساس سه فاز کلیدی: پیش از بحران، حین بحران، و پس از بحران تبیین گردیده اند. پیشاز بحران، تمرکز بر برنامه ریزی پیشگیرانه، ایجاد مکانیزم های مدیریت ریسک، و مشارکت شهروندان در فرایندهای تصمیم گیری است.در فاز موقع بحران، توجه ویژه به هماهنگی بین نهادهای امدادی و مدیریت بحران، انعطافپذیری سیستمها، و کارایی شبکه های ارتقاداده شده. پس از بحران، بازسازی و بهبود مستمر از طریق بازنگری و تقویت برنامه ها و ساختارها به منظور بهبود پاسخگویی در آیندهو افزایش مقاومت کلی شهری تاکید شده است. این مطالعه از طریق ارزیابی اجرای سیاست ها و تحلیل اثرات تدابیر اتخاذ شده ازسوی حکمروایی شهری، به شناسایی و پیشنهاد رویکردهای بهینهای می پردازد که به تقویت تاب آوری شهری هرچه بیشتر کمکم یکنند.و در نهایت تحقیق به خواننده این امکان را میدهد تا با درک بهتری از نقش حکمروایی شهری در هر سه فاز مقابله با بحران،رویکردهای عملیاتی و سیاست گذاری هایی را پیشنهاد دهد که به افزایش ظرفیت تاب آوری در شهرها و جوامع منجر می شود. تقویتاین ظرفیت ها نه تنها از دیدگاه مقاوم سازی زیرساختها بلکه از منظر ارتقاء فرهنگ عمومی و افزایش مشارکت و همبستگی اجتماعیاهمیت حیاتی دارد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، حکمروایی شهری ، فرسودگی ، مدیریت هوشمند شهری