اثربخشی درمان هیجان مدار (EFT) بر تاب آوری در پرستاران بیمارستانهای شهر اصفهان

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی رویکرد هیجان مدار بر تاب آوری در پرستاران شهر اصفهان بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح گروه آزمایش و کنترل، پیش آزمون –پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر اصفهان در سال ۱۴۰۲ - ۱۴۰۳ بود که به شیوه نمونه گیری هدفمند ۳۰ نفر براساس ملاک ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (۱۵ نفر آزمایش)، (۱۵ فر کنترل) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) و آموزش گروهی رویکرد هیجان مدار طی ۹ جلسه ۴۵ دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا و گروه کنترل مداخله ای دریافت ننمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss۲۳ و تحلیل کواریانس چند متغییره استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش گروهی رویکرد هیجان مدار بر تاب آوری پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر اصفهان تاثیر مثبت و معنادار دارد (p<۰/۰۰۱). بنابراین جهت بهبود مشکلات روانشناختی پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر اصفهان استفاده از آموزش گروهی رویکرد هیجان مدار پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

رویکرد هیجان مدار ، تاب آوری ، پرستار