بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر رابطه والد – کودک دانش آموزان دختر پایه هفتم (۱۲ - ۱۳ ساله)

در این پژوهش به بررسی اثربخشی برنامه فرزندپروری مثبت بر رابطه والد – کودک دانش آموزان دختر پایه هفتم (۱۲ - ۱۳ ساله) پرداخته شد. روش پژوهش به صورت شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل و مرحله پیگیری است. جامعه آماری ،مادران و دانش آموزان دختر پایه هفتم خمینی شهر در سال تحصیلی ۱۴۰۱ - ۱۴۰۲ بودند.در این پژوهش برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای استفاده شدو تعداد ۲۸ نفر انتخاب شدند که به صورت تصافی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند.ابزار های پژوهش شامل بسته آموزشی فرزندپروری مثبت PMT (۲۰۰۸) و مقیاس درک کودک و نوجوان از رابطه با والدین (PML) (۱۹۹۵) بودند.جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و با استفاده از نرم افزار spss ۲۴ استفاده شد. براساس یافته های به دست آمده، میانگین نمرات رابطه والد -کودک در دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری دارد (۰۰۱ / ۰ > p) و با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت فرزندپروری مثبت در بهبود رابطه والد-کودک تاثیردارد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری مثبت ، رابطه والد – کودک ، دانش آموزان