بررسی اثربخشی تلفیق رویکرد ذهنی سازی و مراقبت معنوی بر فرسودگی مراقبتی مراقبین بیماران صعب العلاج

در شرایط کنونی که بیماریهای صعب العلاج معمولا به مدت طولانی بیماران و مراقبین آنها را درگیر می کند، پرداختن به مشکلات مراقبین که اغلب از خانواده نزدیک بیمار هستند بسیار اهمیت دارد؛ چرا که مراقبین در روند مراقبت دچار آسیب زیادی میشوند و ممکن است با مسائلی روبهرو شوند که درنهایت موجب فرسودگی در آنها گردد. در این راستا، این مطالعه با هدف بررسی تلفیق دو رویکرد ذهنیسازی و مراقبت معنوی بر فرسودگی مراقبتی مراقبین بیماران صعبالعلاج طراحی و اجرا شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل با روش نمونه گیری تصادفی بوده که بر روی ۴۰ نفر از مراقبین خانوادگی بیماران صعب العلاج خیریه بق یه الله الاعظم شهرستان خمینی شهر، مرکز مکسا (موسسه نیکوکاری کنترل سرطان ایرانیان) اصفهان و کانون حمد ایرانیان (سازمان مردم نهاد حمایت و مراقبت از بیماران صعب العلاج ایرانیان) صورت پذیرفته است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه فرسودگی مراقبین زاریت بود که درابتدا به صورت پیش آزمون توسط نمونه ها تکمیل شد و افرادی که نمره بالاتر از متوسط کسب کرده بودند، انتخاب و سپس به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه کنترل قرار گرفتند. پس از اتمام برگزاری ۱۲ جلسه گروه درمانی با رویکرد تلفیقی ذهنی سازی و مراقبت معنوی، پرسشنامه فرسودگی مراقبین زاریت مجددا تکمیل و سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از شاخص های توصیفی از جمله ارائه میانگین و انحراف استاندارد و روش استنباطی از روش تحلیل کوواریانس یک متغیری (ANCOVA) و آزمون تعقیبی بنفرونی در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در مقایسه میانگین های دو گروه آزمایش و کنترل نشان داده شد، که اجرای متغیر مستقل باعث شده تا میانگین نمرات فرسودگی مراقبتی در گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری پیدا کند و فرضیه پژوهش مورد تایید قرار گیرد. بنابراین چنین نتیجه گیری شد که تلفیق رویکرد ذهنی سازی با مراقبت معنوی، فرسودگی مراقبتی مراقبین خانوادگی بیماران صعبالعلاج را کاهش میدهد.

کلیدواژه ها:

ذهنی سازی ، مراقبت معنوی ، فرسودگی مراقبتی ، مراقبین خانوادگی ، بیماران صعب العلاج