بازتاب مولفه های سبک خراسانی در اشعار سهراب سپهری

سهراب سپهری، شاعری است جستجوگر و فکور که احساس در لابلای بندهای شعری او موج می زند. شعرهای سهراب سپهریبازواری است برای نمایش لایه های درونی افکار او، افکاری که تنها اندیشه هایی از آن در واژه ها قابل دسترسی است. در این پژوهشسعی داریم با مطالعه و بررسی اشعار سهراب سپهری به بررسی عواملی چون تحولات زبانی ، واژگان، ساختارهای نحوی و موضوعاتمورد علاقه سهراب بپردازیم که نمایانگر تاثیرات و الهاماتی از سبک خراسانی در شعر اوست. سپهری شاعری دیگرگونه است کهنگاهش به مفاهیم با رویکردی متفاوت از دیگران است، او آنگاه که از تنهایی، عشق، طبیعت، تمثیل و مباحث دیگر سخن می گویدنگاهش با دیگر شاعران متفاوت است که علی رغم سادگی ظاهری، شعرهای وی درگیر مفاهیم عمیق و بنیادینی هستند و از عناصرطبیعت به منظور ایجاد اتصال انسان به محیط زندگی اش استفاده می کند، که این سادگی و شفافیت مانند سبک خراسانی توام استبا مفاهیم پایه ای و عمیق با الهام گیری از طبیعت. او مانند شاعران سبک خراسانی از تمام پدیده های طبیعی به منظور خلق اشعاراستفاده می نماید و با استفاده از این مظاهر طبیعی سعی دارد در القای مفاهیمی چون حسب حال، دلتنگی و عاشقی ، خوشی و شادی،اندوه و غم، سیر فکری و تاثر از طبیعت را ارائه نماید.

کلیدواژه ها:

سهراب سپهری ، سبک خراسانی ، شعر ، طبیعت ، عشق.