بررسی اثر گونه های مسیر شغلی بر بهره وری کارکنان در یک سازمان دولتی

توجه به مقوله مسیر شغلی به عنوان یکی از رکن های پرروش سرمایه انسانی ضروری است؛ چون از طریق طراحی و تعیینکارراهه شغلی نیازهای فردی و سازمانی متعادل و هماهنگ می شوند و میزان بهره وری افزایش می یابد. مسیر شغلی یاکارراهه شغلی یک فرد در سازمان، از طریق چشم انداز، راهبرد و اقدامات مدیریت سرمایه انسانی، توسعه می یابد وعملکرد او را تحت تاثیر قرار می دهد. این مسیر، راهبردی است که از طریق برنامه های جابجایی منظم و موثر در سراسرسازمان به تخصیص موثر کارکنان و تعادل میان نیازهای فرد و سازمان کمک می کند و در بلند مدت کارآیی و اثربخشیسازمان را از طریق ترسیم الگوهای مسیر پیشرفت شغلی خطی، مارپیچی، ناپایدار و تخصصی ارتقاء می دهد. لذا هدف اینپژوهش بررسی تاثیر گونه های چهارگانه مسیر شغلی کنت و بروسو بر بهره وری می باشد. روش آن توصیفی - پیمایشی باتوزیع پرسشنامه در بین ۲۷۰ نفر می باشد. یافته ها و آزمون فرضیه ها با استفاده از نرم افزار PLS۳ و مدل سازی معادلاتساختاری انجام شده است. نتایج نشان می دهد که بیشترین گونه مسیر شغلی در این سازمان، گونه خطی و مارپیچیاست. همچنین این دو گونه بر سطح بهره وری کارکنان تاثیر مثبت دارد، اما گونه های ناپایدار و تخصصی بر ارتقاء بهره وریبی تاثیر است.

کلیدواژه ها:

بهره وری کارکنان ، سرمایه انسانی ، گونه های مسیر شغلی