تغییر محتوای عناصر غذایی، نشاسته و پروتئین در سال های "آور" و "ناآور" در سه رقم زیتون محلی استان کرمانشاه

این پژوهش به منظور بررسی روند تغییرات عناصر و مواد غذایی در سال های "آور" و "ناآور" زیتون طی سال های ۱۳۹۸و ۱۳۹۹ در ایستگاه تحقیقات زیتون دالاهو، در استان کرمانشاه انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و سه رقم زیتون محلی شامل دیره، زاگرس و مشکات انجام شد. اندازه گیری عناصر نیتروژن، پتاسیم، فسفر، روی، بور و مواد غذایی نشاسته و پروتئین از برگ، میوه جوان، برگ مسن و ریشه از زمان شروع سخت شدن درون بر، در اوایل خرداد تا زمان برداشت میوه در اواسط آبان، با فاصله زمانی هر۴۰ روز یک بار انجام شد.بررسی نتایج نشان داد اختلاف بین تغییر محتوای عناصر غذایی در برگ و میوه جوان، نشاسته و پروتئین در برگ مسن و ریشه در سال های "آور" و "ناآور" معنی دار بود. به طوری که تغییرغلظت عناصر با الگوی منحنی رشد میوه (دابل سیگموئید) مطابقت داشت. میزان نیتروژن، پتاسیم، بور و روی در برگ جوان از اوایل خرداد تا اواسط تیرماه (زمان سخت شدن درون بر) کاهش و سپس جزئی افزایش یافت. میزان نشاسته در برگ مسن و ریشه در سال "آور" تا خرداد افزایش و سپس کاهش یافت. میزان نشاسته ریشه در سال "ناآور" از خرداد تا آبان با شیب کندی کاهش یافت. میزان پروتئین در برگ مسن و ریشه از یک منحنی دابل سیگموئید پیروی می کرد. به طوری که تا اواسط تیرماه با یک شیب تندی کاهش یافت. با توجه به تغییر غلظت عناصر در برگ و میوه مطابق با الگوی رشد میوه، مخصوصا در سال آور، کاربرد خاکی نیتروژن، فسفر و پتاسیم در دی ماه (قبل از گل دهی)، محلول پاشی برگی نیتروژن، پتاسیم، روی و بور در خردادماه (بعد از تشکیل میوه) و تغذیه نیتروژن و پتاسیم در مردادماه (پس از سخت شدن درون بر)  قابل توصیه است.

کلیدواژه ها:

Alternative bearing ، Fruit ، Growth pattern ، Plant nutrition. ، الگوی رشد ، تغذیه گیاهی ، سال آوری ، میوه