استقرارسیستم حمل و نقل پایدار با تاکید بر نیاز کودکان در فضای شهری (نمونه موردی سنندج)

امروزه زندگی در شهرها، آنچنان خطرناک است که کودکان نمیتوانند به تنهایی برای حرکت رها شوند.یکی از موثرترین سیستمهای سفر در جهت حفظ پایداری شهر دوچرخه، مسیرها و فضاهای مرتبط با آن است.مقاله حاضر با هدف کاربردی و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی سعی دارد به ارزیابی اولویتهای استقرار سیستم حمل و نقل پایدار با تاکید برنیاز کودکان در فضای شهری بپردازد. بدین منظور، نظرات کارشناسان شهری و ساکنین از طریق پاسخگویی به 242 پرسشنامه بر مبنای مدل AIDA جمع آوری شد. جهت تحلیل داده ها از روش تحلیل رگرسیون چند متغیره خطی، تکنیک ANP ونرم افزار Super Decisions استفاده شد مدل مبتنی بر 1هدف، 4معیار(کالبدی،اجتماعی،روانشناسی،حکومتی) و 4زیرمعیار (امنیت،ارتباط با محیط طبیعی،ارتباط با محیط انسانی،تجهیز فضا) می باشد. نتایج حاصل از تحقیق نشان می دهد:نزدیک بودن مقدارآلفای کرنباخ سوالات پژوهش به یک، نشانگر اعتبار بالای سوال های آزمون می باشد و مدل رگرسیون بدست آمده در پژوهش نشان دهنده ارتباط بین متغیرهای مستقل ومتغیر وابسته است و ارزیابی های انجام شده در مدل ANP نشان می دهدکه درسطح اول مقایسه دودویی کارکرد کالبدی با امتیاز نرمال شده 0/36 در مقایسه با سایرمولفه ها در اولویت است. در زیر معیارها، امنیت با امتیاز نرمال شده 0/29 در اولویت اول وارتباط با محیط طبیعی با امتیاز نرمال شده 0/17 دراولویت چهارم قراردارد.

کلیدواژه ها:

مدل AIDA ، ارزیابی ، دوچرخه ، کودک ، پایداری