ارزیابی مولفه های شهر هوشمند در سیستم مدیریت شهری (نمونه موردی : شورای اسلامی شهراصفهان دوره پنجم و ششم)

با ورود انسان به عصر تکنولوژی و ارتباطات، همچنین گسترش شهر و شهرنشینی، ضرورت همگام سازی شهر به عنوان سکونتگاه بشر با این رویداد، شاهد ورود کلید واژه ای جدید به نام «شهر هوشمند»درسیستم مدیریت شهری و پرداختن این سیستم به آن هستیم؛ ورود این کلید واژه به چشم انداز مدیریت شهری در عصر حاضر این امر را ضروری کرده است تا به ارتباط و التقاط دو کلید واژه سیستم مدیریت شهری و شهر هوشمند بپردازیم؛ از این رو در این پژوهش به بررسی عملکرد دو دوره شورای شهر اصفهان )دوره پنجم و ششم( در زمینه تحقق شش شاخص شهر هوشمند پرداختیم تا میزان وفاداری این سیستم در جهت تحقق چشم انداز شهری و رسیدن به شهری هوشمند و پایدار را مورد سنجش قرار دهیم؛ در این راستا برای ارزیابی شاخص های موجود در چارچوب نظری پژوهش به کمک پرسشنامه و براساس تکنیک دلفی به صورت رفت و برگشتی و وارد کردن نتایج پرسشنامه ها به نرم افزار SPSS و نتایج تحلیل شده بر اساس آزمون فریدمن به این نتیجه رسیدیم که در هر دو دوره سعی بر رسیدن به چشم اندازهای ویژه ای از شهر هوشمند شده است . در دوره پنجم بیشتر به مباحثی چون بین المللی بودن اقتصاد، ذهنیت باز مردم، دسترسی محلی، شرایط جذاب طبیعی، خدمات عمومی و اجتماعی، امکانات تحصیلی، انعطاف پذیری بازارکار، راهبردها و دیدگاه های سیاسی، در دسترس بودن زیر ساخت های ICT و امکانات فرهنگی تمرکز شده است و در دوره ششم جهت دستیابی و نزدیکی هر چه بیشتر شهر به مولفه های شهر هوشمند، بیشترین تمرکز در زمینه های امکانات فرهنگی، جذابیت توریستی، کیفیت مسکن، شرایط سلامتی، کارآفرینی، عدم وجود آلودگی، امنیت فردی، تکثیراجتماعی و قومی، پیوستگی اجتماعی و سطح کیفیت مردم یا نیروی انسانی بوده است .

کلیدواژه ها:

شهر هوشمند ، سیستم مدیریت شهری ، برنامه ریزی شهری ، شورای شهر