بررسی قابلیت تولید خمیرکاغذ رنگ بری شده از نرمه های خردکن چوب (مطالعه موردی: شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران)

کمبود منابع سلولزی در کشور، قوانین طرح صیانت جنگل و سخت گیری های محیط زیستی مرتبط با واردات چوب آلات خام، کارخانه های مصرف کننده مواد اولیه فیبری را با مشکل تامین مواد اولیه سلولزی روبه رو کرده و این شرکت ها تلاش می کنند تا از منابع جایگزین با حداکثر بازده استفاده نمایند. در این تحقیق قابلیت تولید خمیرکاغذ رنگ بری شده از نرمه های خردکن چوب در شرکت صنایع چوب و کاغذ مازندران (ضخامت ۴-۲ میلی متر و پهنای کمتر از ۸ میلی متر) بررسی می شود. بدین منظور نرمه های خردکن طی فرآیند خمیر سازی سودا-آنتراکینون پخته شده و در ادامه با توالی بدون کلر عنصری D۰ED۱P و توالی بدون کلر HEP رنگ بری شدند. جهت خمیر سازی از سه متغیر فرایندی شامل: قلیای فعال ( در چهار سطح: ۱۴، ۱۶، ۱۸ و ۲۰ درصد)، زمان پخت در درجه حرارت بیشینه ( درسه سطح: ۶۰، ۹۰ و ۱۲۰ دقیقه) و نسبت مایع پخت به وزن خشک چوب (دو سطح: ۵ و ۶ به ۱) در درجه حرارت بیشینه ثابت ۱۶۵ درجه سانتی گراد و مقدار مصرف ثابت ۲/۰ درصد آنتراکینون استفاده شد.متغیرهای فرایند خمیرسازی بر روی بازده، عدد کاپا و گرانروی خمیرکاغذها با استفاده از طرح آزمایش فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی تجزیه وتحلیل شدند. همچنین درصد لیگنین، بازده، گرانروی، درجه پلیمریزاسیون و وزن مولکولی نمونه خمیرکاغذها، در هر یک از توالی های رنگ بری مذکور موردبررسی قرارگرفته است. نتایج نشان داد با تشدید شرایط پخت، عدد کاپا، بازده و گرانروی کاهش می یابد و افزایش قلیایی فعال نسبت به دو متغیر دیگر، تاثیر بیشتری برشدت افت نتایج داشته است (موثرترین عامل به ترتیب درصد قلیا، زمان پخت و نسبت مایع پخت به وزن خشک چوب می باشد). بهینه ترین شرایط پخت (بازده: ۵/۴۹%؛ عدد کاپا: ۴۵/۴۹ و گرانروی: ml/g ۱۰۹۶) در قلیایی فعال ۲۰ درصد، زمان پخت ۱۲۰ دقیقه و نسبت مایع پخت به وزن خشک چوب ۶ به ۱ به دست آمده است.

کلیدواژه ها:

نرمه های خردکن ، خمیر سازی سودا آنتراکینون ، توالی رنگ بری D۰ED۱P و HEP