بررسی تاثیر تیمار شیمیایی ماده لیگنوسلولزی بر خواص فیزیکی و مکانیکی چند سازه ی هیبریدی آرد پوسته برنج/پلی پروپیلن/نانورس

در این تحقیق، تاثیر تیمار شیمیایی آرد پوسته برنج با اسید استیک گلاسیال و بنزیل کلراید بر خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه ی پلی پروپیلن/آرد پوسته برنج/نانوکلی مورد بررسی قرار گرفت. به این منظور آرد پوسته برنج با اندازه مش ۴۰+/۶۰- انتخاب شد. ابتدا آرد خشک شده در محلول هیدروکسید سدیم غوطه ور و بعد با اسید استیک گلاسیال و بنزیل کلراید تحت تیمار شیمیایی قرار گرفت. پس از اختلاط نانورس در ۴ سطح (۰، ۱، ۳ و ۵Phc )، پلی پروپیلن مذاب (۶۰ درصد) و سازگارکننده MAPP به مقدار Phc ۴، آرد پوسته برنج تیمار شده و نشده (۴۰ درصد) اضافه و چند سازه هایی ساخته شد. سپس خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه تولید شده مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. برای اطمینان از انجام تیمار شیمیایی از طیف سنجی مادون قرمز استفاده شد. نتایج طیف سنجی نشان داد که ناحیه جذبی ۱-cm ۳۴۲۵ – ۳۴۲۰ که محل جذب گروه های هیدروکسیل است تغییر پیدا کرده است. در ناحیه جذبی ۱-cm ۱۶۲۰-۱۴۰۰ (مربوط به گروه کربونیل) تغییرات در پیک آرد پوسته برنج ناشی از خروج همی سلولز از آرد پوسته برنج تیمار شده است. خواص مکانیکی نمونه های تیمار شده نسبت به نمونه های بدون تیمار افزایش و خواص فیزیکی آن بهبود یافت. با افزایش مقدار نانورس، روند تغییرات مقاومت های کششی و خمشی نزولی و مقدار جذب آب و واکشیدگی ضخامت بهبود یافت.

کلیدواژه ها:

خصوصیات فیزیکی و مکانیکی ، آرد پوسته برنج ، اسید استیک گلاسیال ، بنزیل کلراید ، نانورس