تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف بر سطوح سرمی اینترلوکین-۶ ، عامل نکروز تومور-آلفا و نوروگلین-۴ مردان چاق

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تمرین مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف بر سطوح اینترلوکین -۶ (IL-۶)، فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-α) و نوروگلین-۴ (NRG-۴) در مردان چاق بود.روش : در این پژوهش نیمه تجربی، ۴۴ نفر از مردان چاق ۳۰-۲۰ ساله شهر تبریز انتخاب و به ۴ گروه کنترل، تمرین مقاومتی تناوبی با شدت پایین، شدت متوسط و شدت بالا تقسیم شدند. در ادامه آزمودنی های گروه تمرین مقاومتی، برنامه تمرین خود را به مدت ۱۲ هفته، سه جلسه در هفته با ۳ شدت متفاوت (۴۰% ۱RM با ۲۰ تکرار، ۶۰% ۱RM با ۱۲ تکرار و ۸۰% ۱RM با ۱۰ تکرار) انجام دادند. ۴۸ ساعت قبل از اولین جلسه تمرینی و ۴۸ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین مقاومتی، ویژگی های فردی آزمودنی ها و مقادیر سرمی IL-۶ ، TNF-α و NRG-۴ با استفاده از روش الایزا اندازه گیری شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که ۱۲ هفته تمرین مقاومتی تناوبی موجب کاهش سطوح IL-۶ (۰۱/۰=P) در گروه تمرین با شدت بالا و افزایش سطوح NRG-۴ (۰۰۱/۰=P) بعد از تمرین مقاومتی تناوبی با هر سه شدت در مردان چاق شد، اما اثر معناداری بر سطوح TNF-α (۰۵/۰=P) نداشت.کاهش IL-۶ و افزایش سطوح نوروگلین-۴ در گروه تمرین مقاومتی تناوبی با شدت بالا نسبت به گروه های دیگر بیشتر بود ( به ترتیب ۰۲/۰=P و۰۰۱/۰=P ). نتیجه گیری: به نظر می رسد، تمرینات مقاومتی تناوبی با شدت های مختلف می تواند باعث بهبود شاخص های التهابی و نوروگلین-۴ در افراد چاق شود؛ که این بهبود در تمرین مقاومتی با شدت بالا نمایان تر بود.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی تناوبی ، نوروگلین-۴ ، اینترلوکین-۶ ، فاکتور نکروز دهنده تومور آلفا ، افراد چاق