پیش بینی آشفتگی زناشویی براساس طرحواره های هیجانی با نقش میانجی پرخاشگری ارتباطی در زوجین جوان

هدف پژوهش حاضر پیش بینی آشفتگی زناشویی براساس طرحواره های هیجانی با میانجیگری پرخاشگری ارتباطی در زوجین جوان بود. این پژوهش به روش غیرآزمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین جوان ناحیه ۱ و۲ شهر ارومیه در سه ماهه اول سال ۱۴۰۱ بود. تعداد نمونه آماری با استفاده از فرمول گرین(۱۹۹۱) ۱۸۶ نفر مشخص شد که به روش تصادفی انتخاب شد. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های آشفتگی زناشویی ویسمن و همکاران(۲۰۰۹)، طرحواره های هیجانی لیهی(۲۰۰۲) و پرخاشگری ارتباطی نلسون و کارول(۲۰۰۶) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش معادلات ساختاری در نرم افزار AMOS مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد طرحواره های هیجانی بر آشفتگی زناشویی اثر مستقیم و معنادار دارد. پرخاشگری ارتباطی بر آشفتگی زناشویی اثر مستقیم مثبت و معنی دار دارد. اثر طرحواره های هیجانی غیرانطباقی بر پرخاشگری ارتباطی مثبت و اثر طرحواره های هیجانی انطباقی بر این متغیر منفی می باشد. اثر غیرمستقیم طرحواره های هیجانی غیرانطباقی بر پرخاشگری ارتباطی مثبت و اثر غیرمستقیم طرحواره های هیجانی انطباقی بر این متغیر منفی می باشد. بنابراین آشفتگی زناشویی را بر اساس طرحواره های هیجانی و با میانجیگری پرخاشگری ارتباطی در زوجین جوان می توان پیش بینی کرد.

کلیدواژه ها:

آشفتگی زناشویی ، طرحواره های هیجانی ، پرخاشگری ارتباطی