مسئولیت ناشی از مالکیت و نگهداری هوش مصنوعی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مسئولیت ناشی از مالکیت و نگهداری هوش مصنوعی انجام شده است. روش پژوهش حاضر توصیفی- تحلیلی بوده و یافته ها نشان دادند که در عصر حاضر از هوش مصنوعی و ربات ها در حوزه های مختلفی از جمله پزشکی ، مهندسی ، نظامی ، هوافضا و تعاملات اجتماعی به نحو گسترده به ویژه در کشورهای توسعه یافته استفاده می شود. در کنار نقش موثر هوش مصنوعی و ربات ها در پیشبرد زندگی بشر، از قبیل تسهیل زندگی روزمره ، افزایش تولیدات و به طور غیر مستقیم کاهش هزینه ها در کارخانه ها و خط تولید، کاهش خطاها و جایگزینی آن ها به جای نیروی انسانی در شرایط خطرناک ، پیامدهای منفی و خسارات ناشی از آن ها که می تواندن متعاقبا موجب گسترش قلمرو مسئولیت مدنی شوند، قابل اغماض نیست . طی یک بیان ساده می توان هوش مصنوعی را به سیستم هایی که می توانند واکنش هایی مشابه رفتارهای هوشمند انسانی داشته باشند، اطلاق نمود. نتایج نشان دادند که هوش مصنوعی بر خلاف الگوریتم های کامپیوترهای رایج ، قادر است از طریق ذخیره تجربه های شخصی از محیط ، به خودآموزی بپردازد. این ویژگی منحصربه فرد موجب می گردد تا هوش مصنوعی در موقعیت های مشابه ، با توجه به اقداماتی که بلاق_ انجام داده است ، به طور متفاوت عمل کند. توانایی انباشتن تجربه و یادگیری از طریق آن و همچنین توانایی عمل کردن به طور مستقل و گرفتن تصمیم های فردی، منجر به ظهور این سوال اساسی در ذهن می گردد که آیا هوش مصنوعی می تواند شخصا برای خسارات ناشی از خود مسئول قرار گیرد یا اینکه می باید برای جبران ضررهای زیان دیده به دنبال عامل انسانی بود؟ پاسخ به این سوال مستلزم آن است تا امکان تخصیص شخصیت حقوقی به هوش مصنوعی بررسی گردد؛ زیرا تحمیل مسئولیت به هر نهاد غیرانسانی نیازمند وجود یک شخصیت در مفهوم حقوقی آن است .

کلیدواژه ها:

مسئولیت ، مالکیت ، نگهداری ، هوش مصنوعی