اثر استفاده از آرد پوست بادام و مقوای کهنه بازیافتی بر ویژگی های بریکت تولیدی

افزایش فعالیت های صنعتی سبب افزایش تقاضا به منابع انرژی شده است. استفاده از منابع انرژی موجود (عمدتا از نوع سوخت های فسیلی) خسارات فراوان به محیط زیست وارد می کند. لذا یافتن جایگزین مناسب برای سوخت های فسیلی امری ضروری است. یکی از منابع جایگزین مناسب برای سوخت های فسیلی، زیست توده لیگنوسلولزی است. در این راستا، لازم است با استفاده از روش های مناسب تغییراتی در زیست توده خام ایجاد و آن ها را جهت مصارف تامین انرژی آماده سازی کرد. یکی از این روش ها، تبدیل مواد خام زیست توده به بریکت های سوختی است. در تحقیق حاضر، تاثیر استفاده از آرد پوست بادام و مقوای کهنه بازیافتی در تولید بریکت سوختی بررسی شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تیمار A۲ (۱۰۰ درصد مقوای کهنه بازیافتی) دارای بیش ترین مقدار دانسیته، مقاومت فشاری و خاکستر بود (به ترتیب برابر g/cm۳۱۹/۱، N/mm ۹۴/۱۷۸ و ۴/۱۸ درصد). تیمار A۱ (۱۰۰ درصد آرد پوست بادام) دارای بیش ترین مقدار مواد فرار و نرخ پایداری سوخت بود (به ترتیب برابر با ۴۸/۷۹ درصد و g/min ۶۷/۳ ). در نمونه شاهد (۱۰۰ درصد آرد چوب)، بیش ترین مقدار ارزش حرارتی (MJ/kg ۵۳/۲۰) مشاهده شد.

کلیدواژه ها:

زیست توده لیگنوسلولزی ، بریکت سوختی ، سوخت جامد زیستی ، پوست بادام ، مقوای کهنه بازیافتی ، منابع تجدیدپذیر