بررسی تنوع ژنتیکی درون گونه ای پنج رقم ارکیده فالانوپسیس شاخه بریده با استفاده از نشانگرهای مولکولی RAPD و IRAP

فالانوپسیس  یکی از شناخته شده ترین جنس های تیره ارکیده است که به دلیل قابلیت سازگاری بالا با شرایط محیطی مختلف از رشد نسبتا مناسبی نیز برخوردار است. برنامه اصلاح فالانوپسیس و بررسی کامل  نتاج به طور معمول  نیاز به سه تا پنج سال زمان دارد که با استفاده از نشانگرهای مولکولی این زمان را می توان کاهش داد. در این تحقیق، نتاج حاصل از تلاقی ۵ رقم مختلف، به منظور کوتاه کردن زمان جهت انتخاب ژنوتیپ های برتر با استفاده از نشانگرهای مولکولی رپید و آیرپ  مورد بررسی قرار گرفتند. از مجموع ۲۹۹ نوار تولید شده در رپید، ۸۶ درصد نوارها چند شکل بودند. میانگین تعداد نوارهای چند شکل ۵/۱۳ نوار برای هر آغازگر بود. میزان حداقل تشابه ژنتیکی با استفاده از نشانگر رپید و ضریب تشابه نی  بین هیبریدهای 'Sevilla'×'Sevilla' و 'Manila'×'Bombay' ۴۳ درصد و حداکثر آن بین هیبریدهای ''Sevilla'×'Okayama و 'Okayama'×'Sevilla'  معادل ۷۲ درصد به دست آمد. از ۶ ترکیب آغازگر انتخابی آیرپ، در مجموع ۸۳ نوار تولید شد که از این تعداد ۷۲ نوار چند شکل بودند. بالاترین درصد چندشکلی را ترکیب آغازگرهای ۳′LTR- LTR۶۱۵۰ و ۳′LTR-۳′LTR و پایین ترین را Sukkula -۳′LTR تولید کردند. میزان حداکثر تشابه ژنتیکی با استفاده از نشانگر آیرپ بین هیبریدهای 'Sevilla'×'Okayama'  و 'Sevilla'×'Manila'  با مقدار ۸۲ درصد و کمترین همسانی بین هیبریدهای 'Sevilla'×'Sevilla'  و ''Manila'×'Bombay در حد تشابه ۳۲ درصد مشاهده شد که به ترتیب حاکی از میزان نزدیکی و دوری ژنتیکی این ژنوتیپ ها نسبت به یکدیگر می باشد. با استفاده از نتایج این پژوهش، ژنوتیپ های نوترکیب با الگوی باندی متفاوت از والدین می­توانند برای برنامه های به نژادی جهت تولید و معرفی ارقام جدید استفاده شوند.

کلیدواژه ها:

چندشکلی ، رتروترنسپوزون ، مارکرهای مولکولی ، رپید