مقاله کوتاه: «دو یاقوت شکربار»

حکیم سنایی غزنوی شاعری جریان­ساز در تاریخ شعر فارسی است که توانسته در قالب­های مثنوی، قصیده و غزل با آوردن مفاهیم تازه نوآوری ایجاد کند. تاکنون دیوان سنایی چندین­بار تصحیح شده است که از این میان می­توان به تصحیح­های مدرس ­رضوی، مظاهر مصفا، شفیعی کدکنی (گزیده ی غزلیات و قصاید)، جلالی پندری (غزلیات) اشاره کرد. در یکی از غزل­های قلندری وی، ترکیبی وجود دارد که به نظر می­رسد با خوانشی دیگرگونه معنای درست­تری به دست دهد. نشانه­های درون­متنی، همچنین بسامد کاربرد خوانش جدید در اشعار دیگر سنایی قرائت تازه را محتمل­تر می­ کند. این جستار از نوع مروری با روش توصیفی- تحلیلی برمبنای بررسی و نقد خوانش مصححان از ترکیب موردنظر شکل گرفته است. از میان مصححان سنایی، مدرس رضوی، مصفا و شفیعی کدکنی ضبط مشابهی داشته­اند. تنها جلالی پندری و بعدها برزگر خالقی خوانش تازه را مطرح کرده­اند. چنین می نماید دیوان سنایی همچنان به بازنگری در تصحیح نیازمند باشد.  

کلیدواژه ها:

تصحیح ، در اقلیم روشنایی ، دو یاقوت شکربار ، سنایی غزنوی