بررسی تطبیقی حرص وطمع در قرآن کریم و مثنوی مولانا

بی شک اخلاق از اساسی ترین مباحث زندگی فردی و اجتماعی هر ملت می باشد. در اسلام، بعد از یکتاپرستی هیچ موضوعی مانند اخلاق مورد اهتمام واقع نگردیده است . به همین علت ، مسائل اخلاقی در شعر و ادب فارسی ، به ویژه نزد مولوی انعکاس فراوان دارد. تاثیر منفی و مخرب واحیانا مثبت صفت ذاتی حرص در زندگی انسان، غیر قابل انکار است ؛ به همین سبب در قرآن کریم و مثنوی از جایگاه گستردهای برخوردار است . در مقاله پیش رو، تلاش بر آن است تا مقصود از حرص، بسامد، انواع، علت ، نتایج و راههای درمان آن را به صورت تطبیقی میان قرآن کریم و مثنوی معنوی بررسی شود. مولوی به طور گسترده و متاثر از قرآن، در صدد تفسیر آیات مرتبط با حرص است و به زوایای ارزشمندی اشاره دارد که جامعه ی کنونی ما شدیدا به آن نیازمند است . در دیدگاه آنها، حرص دارای دو جنبه ایجابی و سلبی است و مهمترین آثارسلبی آن، کور و کر شدن، محروم شدن از معرفت عرفانی ، قطع رحمت پروردگار، تولید غم ، رنج بیهوده و عدم استجاب دعا و ... است . (مهناز حسنی حمیدآبادی ؛مهرعلی یزدان پناه؛۱۳۹۴).

کلیدواژه ها:

اخلاق ، حرص ، قرآن کریم ، مثنوی .