اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر شادکامی زناشویی و مثبت نگری زوجین شهر کرمان
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 161
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FPAICONG05_005
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1403
چکیده مقاله:
روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر پایه روان شناسی مثبت نگر، شناخت درمانی و نظریه کیفیت زندگی استوار بوده و به دنبال تمرین های عملی برای بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی است. شادکامی زناشویی زوجین یک ساختار موازی با رضایت زناشویی است که شامل ابعاد نگرش و همچنین احساسات و عواطف مثبت زوجین است. مثبت نگری شکلی از فکر کردن است که برحسب عادت در پی به دست آوردن بهترین نتیجه از بدترین شرایط در زندگی می باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر شادکامی و مثبت نگری زوجین شهر کرمان انجام شد. روش پژوهش : پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی (پیش آزمون پس آزمون با پیگیری و گروه کنترل) بود که با استفاده از طرح پیش آزمون پس آزمون با پیگیری با گروه کنترل انجام گرفت. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین دارای افسردگی و احساس بی ارزشی در روابط مراجعه کننده به مرکز مشاوره مهر کرمان بود. که در این میان آن ها تعداد ۳۰ زوج با روش نمونه گیری دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه های افسردگی (BDI-II) و پرسشنامه شادکامی زناشویی (MHS) استفاده شد و آزمودنی ها پرسشنامه ها را به عنوان پیش آزمون تکمیل نمودند. سپس زوجین گروه آزمایش تحت درمان ۱۲ جلسه ای هر جلسه به مدت ۲ ساعت روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه مداخله ای دریافت ننمودند و مجددا پس آزمون پس از ۳ ماه از پیگیری بر روی گروه کنترل و آزمایش اجرا شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در نرم, افزار ۲۴ SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.یافته ها : براساس یافته های تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مشخص شد که روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی میانگین, نمرات افسردگی را کاهش و شادکامی زوجین به میزان معناداری (p<۰/۰۵)را افزایش داد. سپس نتایج نشان داد که روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر شادکامی زناشویی و میزان مثبت نگری زوجین به میزان (p<۰/۰۷) تاثیر دارد. نتایج این پژوهش اثربخشی روان درمانی مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر روابط زوجین را اثبات نمود.نتیجه گیری : آموزش این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخله ای موثر برای کاهش افسردگی و افزایش شادکامی زناشویی و مثبت نگری زوجین و در جهت استفاده سایر درمانگران برای درمان مشکلات زناشویی زوجین توصیه می گردد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ابوالفضل افشاری
دانشجوی دکتری تخصصی مشاوره ، دانشکده علوم انسانی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، کیش ، هرمزگان ، ایران
محمدحسین رودباری
کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی ، دانشکده پزشکی ، دانشگاه آزاد اسلامی ، کیش ، هرمزگان ، ایران