پاسخ رنگیزه های فتوسنتزی و عملکرد لوبیا چیتی (Phaseolus vulgaris L.) به روش های مدیریت علف های هرز

پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار در سال زراعی ۱۴۰۰ انجام شد. عوامل آزمایش شامل: روش های کنترل علف­های هرز (کاربرد علف کش تریفلورالین به صورت پیش کاشت، کاربرد علف کش تریفلورالین + یک مرحله وجین، مالچ گندم، کاربرد علف کش بنتازون ۵۰ درصد مقدار توصیه شده، کاربرد علف کش بنتازون ۷۵ درصد مقدار توصیه شده، کاربرد علف کش بنتازون ۱۰۰ درصد مقدار توصیه شده و شاهد با وجین و شاهد بدون وجین) و ارقام لوبیا چیتی (رقم نگین و صدری) بودند. بیشترین تراکم و وزن خشک علف های هرز در شرایط شاهد بدون وجین مشاهده شد. در بین تیمارهای مدیریت علف­های هرز، تیمارهای مالچ و کاربرد بنتازون در مقدار توصیه شده سبب کاهش تراکم و وزن خشک علف­های هرز در هر دو رقم نگین و صدری شد. بیشترین و کمترین محتوای کلروفیل a، b و کلروفیل کل در هر دو رقم نگین و صدری به ترتیب در شاهد با وجین و شاهد بدون وجین علف هرز بود. درحالی­که شاهد بدون وجین و شاهد با وجین علف هرز به­ترتیب بیشترین و کمترین مقدار کاروتنوئید را در رقم نگین (۴۱/۰ و ۲۹/۰ میلی­گرم بر گرم وزن تر) و صدری (۳۷/۰ و ۲۸/۰ میلی­گرم بر گرم وزن تر) داشتند. بیشینه عملکرد دانه رقم نگین و صدری (به ترتیب ۱۹۵۷ و ۲۴۲۶ کیلوگرم در هکتار) در شاهد عاری از علف هرز مشاهده شد. نتایج حاکی از آن بود که رقم صدری با رشد نامحدود، قدرت رقابتی بالاتری نسبت به علف های هرز دارد و عملکرد بالاتری نسبت به رقم نگین داشت. در بین تیمارهای مدیریت علف­های هرز، استفاده از مالچ و بنتازون ۱۰۰ درصد مقدار توصیه­شده به عملکرد بیشتر لوبیا چیتی منجر شد.

کلیدواژه ها:

بنتازون ، رقابت ، کلروفیل ، مالچ