ارائه چارچوبی برای تحلیل سیستم توسعه ی بسکتبال در ایران

هدف:  هدف از این پژوهش ارائه چارچوبی مفهومی برای تحلیل سیستم توسعه بسکتبال در ایران بود.روش شناسی: روش تحقیق از نوع تحقیقات کیفی با رویکرد اکتشافی سیستماتیک انتخاب شد. جامعه آماری شامل دو بخش جامعه انسانی (مدیران، مربیان و ...) و جامعه اطلاعاتی (کتاب ­ها، مقالات، اسناد، رسانه­، و ...) مربوط به بسکتبال بود. نمونه به تعداد قابل کفایت بر مبنای رسیدن به اشباع نظری انتخاب و به روش نظری (قضاوتی) نمونه­ گیری شد (۲۱ نفر و ۵۶ سند). ابزار پژوهش شامل مطالعه کتابخانه ای و مصاحبه ­های اکتشافی بود. روایی ابزار براساس اعتبار حقوقی و علمی نمونه، نظر خبرگان و توافق بین متخصصان کدگذار ارزیابی و تایید گردید. جهت تحلیل داده­ ها از روش کدگذاری چندمرحله­ای با رویکرد تحلیل سیستمی استفاده شد.یافته ها: چارچوب پژوهش حاصل از کدگذاری شامل چهار سطح منظرها، عوامل، ابعاد و مولفه ­های آن ­ها بود. منظرها و عوامل زیرمجموعه آن­ها شامل سطح زمینه (تحولات و توسعه بین­المللی، ویژگی ها و قابلیت­ها، پیشینه و سابقه ملی، توسعه ملی ورزش)، قابلیت (مدیریت راهبردی و  اجرایی،  منابع فیزیکی و امکانات، مدیریت مالی و  منابع اقتصادی، علمی و فناوری)، مشارکت (رویداد و مشارکت، مدیریت منابع انسانی متخصص،  مدیریت استعداد و ورزشکاران، مدیریت ذینفعان بیرونی) و پیامد (توسعه پایدار بسکتبال) است. روابط بین عوامل در مدل مفهومی ترسیم گردید.نتیجه گیری: براساس یافته ­های پژوهش می ­توان گفت که سیستم توسعه بسکتبال یک فرایند راهبردی است که تحت تاثیر عوامل مذکور  ونهایتا از طریق مولفه­ های مشارکتی صورت می­ گیرد و مطلوبیت آن در این است که سبب توسعه پایدار ­این رشته شود.

کلیدواژه ها:

ورزش های گروهی ، رشته بسکتبال ، توسعه ورزش ، مدل توسعه