تناسب سنجی حفاظت مهندسی و توسعه سازه ای در مدیریت نوار ساحلی شهرستان تنگستان

پژوهش حاضر با هدف حفاظت از فضای کالبدی و استقرار کاربری مناسب برای اجرای مدیریت نوار ساحلی شهرستان تنگستان، به عنوان نخستین رویکرد دریا محور با استناد بر حدود ۵۰ ویژگی محیطی، زیرساختی و انسانی در طول واحدهای مدیریتی (سلول-زیرسلول رسوبی و پاره ساحل) انجام شده است. سنجش و تعیین تناسب توسعه سازه ای و زیرساخت ها از جمله بنادر و اسکله های پهلوگیری، سازه های گردشگری متمرکز (هتلینگ) و سازه های حفاظت ساحلی مانند انواع دایک ها و دیوار ساحلی در سه تناسب (مناسب، نسبتا مناسب و نامناسب) به تفکیک هفت پاره ساحل با توجه به ملاحظات زیست محیطی و پدافند غیرعامل بوده است. نتایج نشان داد که سواحل این شهرستان به دلیل قطع کرانه ساحلی از طریق بنادر احداث شده و کاهش انتقال رسوب از خشکی ناشی از خشک سالی، دارای رژیم رسوبی فرسایشی است. از این رو، اجرای رویکرد حفاظتی مدیریت نوار ساحلی در مقایسه با توسعه بیش تر سازه های ساحلی در اولویت قرار دارد. در مقابل، شمالی ترین پاره ساحل و بخش جنوبی سواحل شهرستان تنگستان، دارای رژیم انباشتی و مشکل ناوبری می باشد. لذا، این مناطق برای سرمایه گذاری و انجام فعالیت های دریا محور در اولویت قرار ندارند. از طرفی، تکمیل زیرساخت های نوبنیاد ساحلی و تخصصی نمودن خدمات آن ها برای توسعه اقتصاد دریا محور شهرستان و برقراری زنجیره خدمات بازرگانی، حمل و نقل دریایی، صنایع و معادن و گردشگری توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

بنادر و سازه ساحلی ، حفاظت فضای کالبدی ، دریا محور ، سنجش تناسب