بررسی نقش تعدیل کنندگی تعلق خاطر شغلی و فرهنگ سازمانی در رابطه بین بدبینی سازمانی و سکوت سازمانی در شهرداری مشهد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه بین بدبینی سازمانی و سکوت سازمانی با نقش تعدیل گر تعلق خاطر شغلی و فرهنگ سازمانیانجام شده است. برای بررسی روابط بین متغیرها برای سکوت سازمانی از مدل ون داین (۲۰۰۳)؛ برای بدبینی سازمانی از مدل کالاگان(۲۰۰۹) برای تعلق خاطر شغلی از مدل شافلی و همکاران (۲۰۰۴) و برای فرهنگسازمانی از مدل دنیسون (۲۰۰۰) استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان یکی از مناطق شهرداری مشهد به تعداد ۲۵۱ نفر بوده است و پرسشنامه ها بین ۱۵۲ نفرنمونه به طور تصادفی توزیع شد. که به منظور اندازه گیری هر یک از این متغیرها و ابعاد آن از چهار پرسشنامه استفاده گردید که رواییآن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از روش آمار توصیفیو در بخش استنباط های آماری از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار پی ال اس استفاده شده است. که نتایج حاصل از آن نشانمیدهد؛ بین بدبینی سازمانی و سکوت سازمانی رابطه وجود دارد. فرهنگ سازمانی و تعلق خاطر شغلی رابطه بین بدبینی سازمانی وسکوت سازمانی را تعدیل می کند. همچنین بین مولفه های بدبینی عاطفی، رفتاری، و شناختی و سکوت سازمانی رابطه وجود دارد. ومولفه های درگیر شدن در کار، سازگاری، انطباق پذیری، ماموریت رابطه بین بدبینی سازمانی و سکوت سازمانی را تعدیل می کنند.

کلیدواژه ها:

بدبینی سازمانی ، سکوت سازمانی ، تعلق خاطر شغلی ، فرهنگ سازمانی ، شهرداری مشهد