بررسی نقش تعدیل کنندگی پاداش سازمانی و آموزش کارکنان در رابطه بین تاب آوری سازمانی و اشتیاق شغلی در شهرداری مشهد

این پژوهش با هدف بررسی رابطه تاب آوری سازمانی و اشتیاق شغلی با نقش تعدیلگر پاداش سازمانی و آموزش کارکنان در بینکارکنان یکی از مناطق شهرداری مشهد انجام شده است. برای بررسی روابط بین متغیرها برای تاب آوری سازمانی از مدل پرایاگ وهمکاران (۲۰۱۸)؛ برای اشتیاق شغلی از مدل سالانوا و شوفلی (۲۰۰۳)؛ برای پاداش سازمانی از مدل خانزاده (۱۳۹۰) و برای آموزشکارکنان از مدل دهار (۲۰۱۵) استفاده گردیده است. جامعه آماری این تحقیق کلیه کارکنان به تعداد ۳۰۰ نفر بوده است و پرسشنامه هابین ۱۶۹ نفر نمونه به روش نمونه گیری غیراحتمالی در دسترس توزیع شد. که به منظور اندازه گیری هر یک از این متغیرها و ابعاد آن ازچهار پرسشنامه استاندارد استفاده گردید که روایی آن با استفاده از روایی صوری و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ مورد بررسیقرار گرفت. در این پژوهش از روش آمار توصیفی و در بخش استنباط های آماری از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار پی ال اساستفاده شده است. که نتایج حاصل از آن نشان میدهد؛ بین تاب آوری سازمانی و اشتیاق شغلی رابطه وجود دارد. همچنین پاداشسازمانی و آموزش کارکنان رابطه بین تابآوری سازمانی و اشتیاق شغلی را تعدیل میکند. بین تاب آوری برنامه ریزی شده و تاب-آوری انطباقی و اشتیاق شغلی رابطه وجود دارد. ارزیابی تشویق و مدیریت تشویق رابطه تابآوری سازمانی و اشتیاق شغلی را تعدیلمیکنند. همچنین مزایا آموزش و دسترسی به آموزش رابطه تاب آوری سازمانی و اشتیاق شغلی را تعدیل می کنند.

کلیدواژه ها:

تاب آوری سازمانی ، اشتیاق شغلی ، پاداش سازمانی ، آموزش کارکنان ، شهرداری مشهد