بررسی رابطه رشد اخلاقی با خردمندی در دانشجویان

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه رشد اخلاقی با خردمندی در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفی وهمبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل همه دانشجویان دانشگاه علامه طباطبایی در سالتحصیلی ۹۹-۱۳۹۸ به حجم ۱۵۰۰۰ نفر بود. نمونه ای به حجم ۲۴۰ نفر از دانشجویان به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه های خودارزیابی خرد وبستر (۲۰۰۷) و بنیان هایاخلاقی گراهام (۲۰۰۷) بودند. همچنین، نتایج نشان داد مدل مفهومی پژوهش دارای شاخص های برازش مناسبیبا داده ها است. بررسی ضرایب تاثیر متغیرهای پژوهشی بر یکدیگر گویای آن است که رشد اخلاقی به طورمستقیم دارای ضریب تاثیر استاندارد برابر با ۰/۶۴ بر خرد می باشد.

کلیدواژه ها:

خردمندی ، رشد اخلاقی